Wat heb ik je ooit misdaan?

Deel 21

     {Perspectief J/n}
"J/n, kom je de auto uit. We zijn er." zegt mijn moeder. Ik doe mijn ogen open en zie dat we op een parkeerplaats staan. Ik heb de hele weg naar het restaurant geslapen, want ik was erg moe. Niet dat niet gek is, want ik heb de afgelopen dagen geen oog dicht gedaan. Ik kijk om me heen en zie mijn ouders al bij de ouders van Ian staan. Ian staat er ook bij en praat met Evi, mijn zusje. Hij is niet echt veranderd sinds ik hem voor het laatst heb gezien, maar hij ziet er goed uit. En ik heb hem gemist. Langzaam stap ik uit de auto en loop naar de anderen toe. Ian draait zich om en glimlacht als hij me ziet. Het is een ongemakkelijke glimlach, die ik al een paar keer eerder heb gezien toen ik nog met Levi samen was. Ik weet niet wat het was, maar hij gedroeg zich toen vaak een beetje raar. Alsof hij jaloers was of zo. Dat kan natuurlijk niet, want hij is niet verliefd op mij, maar ja. Ian mocht Levi vanaf het eerste moment al niet, terwijl Levi niks verkeerd had gedaan. Misschien vond hij het gewoon moeilijk dat hij mij minder zou zien. Maar waarom heeft hij me dan niet geappt of gebeld de afgelopen dagen? Is hij dan toch verliefd? Nee, tuurlijk niet. Hij had het waarschijnlijk gewoon druk met FOURCE en school, verder niks... "Nou, eindelijk ben jij de auto uit. We staan echt al 5 minuten te wachten." zegt mijn zusje als ik naast haar ga staan. "Ja, sorry. Ik was in slaap gevallen." "Ja dat hoorde ik." "Huh? Hoezo?" "Je was de hele tijd aan het snurken." Ik kijk Evi verbaasd aan. Ik snurk toch niet? Of wel? Dan begint Evi opeens te lachen. "Jouw gezicht is echt te grappig. Tuurlijk was je niet aan het snurken. Het was maar een grapje. Ik weet hoe vervelend je snurken vindt." zegt ze. Ik kijk haar boos aan. Zusjes zijn zo irritant. Zelfs als ze maar 2 jaar jonger zijn. Evi moet nog steeds lachen en Ian lacht mee, dus ik draai me naar hem toe. "Heyy. Hoe gaat het? We hebben elkaar niet echt meer gesproken sinds je optreden met FOURCE." zeg ik. "Euhm... Heyy. Ja klopt, sorry." "Maakt niet uit. Ik heb zelfs ook niet echt iets van me laten horen. Maar hoe gaat het?" "Ja, wel goed eigenlijk. Met jou?" "Nou, ik weet niet of je het aan me kan zijn, maar slecht." Ian zucht, alsof hij op mijn antwoord had verwacht. Hij kijkt me bang aan. Ik snap er helemaal niks van. Wat is er met hem aan de hand? Net als ik het wil vragen, vraagt hij. "Wat is er dan?" "Levi heeft..." wil ik zeggen als ik word onderbroken door mijn moeder. "Jongens, gaan jullie mee naar binnen?" "Ja." zegt Evi en ze loopt naar mijn moeder. Ik wil nog iets tegen Ian zeggen, maar hij loopt al achter Evi aan. Hopelijk kunnen we dan straks binnen verder praten, want ik snap er niks van. Ik loop ook maar naar de rest en begroet de ouders van Ian. Daarna gaan we het restaurant in.

"Ian? Kunnen we even praten?" Hij zit tegenover me op zijn telefoon te kijken. We zijn klaar met eten en onze ouders zitten nog te kletsen. Tijdens het eten wilde ik al met hem praten, maar daar ik kreeg geen kans voor. Hij was namelijk de hele tijd in gesprek met Evi. Het leek alsof hij een gesprek met mij ontweek. Niet dat ik hem kon aanspreken. De moeder van Ian wilde graag met mij kletsen. Hopelijk kan ik nu dan wel even met Ian praten. Hij kijkt op van zijn telefoon en ik zie hem nadenken. Dan knikt hij. We staan op en lopen naar buiten. Mijn moeder kijkt nog na en ik glimlach naar haar. Ze begrijpt vast dat we even alleen gaan praten, dus zonder ouders. We lopen een stukje in stilte en gaan dan op een bankje zitten. "Wat was er nou met Levi?" vraagt Ian. Hij verbreekt als eerste de stilte. "Hij heeft het uitgemaakt..." "Oh... Wat is gebeurd?" "Er is een foto van hem verspreid en hij denkt dat ik heb gedaan, maar dat zou ik nooit doen." "Dat zou je inderdaad nooit doen. Wat vervelend voor je, J/n." Ian kijkt me begripvol aan. Waar is zijn angst van net gebleven? Ik moet het hem vragen, want ik snap het echt niet. "Ian, vind je het wel echt vervelend voor mij?" "Ja, natuurlijk. Hoezo?" "Nou... Euhm... Je doet raar sinds ik iets kreeg met Levi. Alsof je jaloers bent op hem en dat snap ik niet. Kun je het me misschien uitleggen?" Ian draait zijn hoofd weg en ik hoor hem diep ademhalen. Daarna draait hij zich weer om naar mij en zegt: "Ja, maar ik kan het je ook laten zien." Hij buigt zich naar me toe en doet dan iets wat ik niet had verwacht. Hij zoent me...