Wat heb ik je ooit misdaan?

Deel 31

     {Perspectief Ian}
Waar is dat huis van Levi?! Ik fiets door verschillende straten, maar het is nog steeds niet de goede straat. Ik ben al een aantal keer geroepen door fans, maar ik heb nu geen tijd. Ik moet er voor zorgen dat Levi de foto van J/n verwijdert en haar met rust laat. Ik heb een plan, maar die moet wel werken. Het is een risico en ik kan er zelf ook dik in de problemen van komen. Maar dat heb ik ervoor over. Voor J/n... Ze vond het gevaarlijk, maar ze heeft me uiteindelijk wel laten gaan. Ook heeft J/n me verteld waar Levi woont, maar waarom kan ik het niet vinden? Wacht. Door het raam van een huis zie ik een jongen lopen. Levi! Snel stap ik af en zet mijn fiets neer. 'Tring...' Ik bel aan. Geen reactie. 'Tring...' Ik bel nog een keer aan. Waarom doet Levi niet open?! Ik weet dat hij er is, want ik weet zeker dat ik hem net zag door het raam. Hij was dat. Ik bonk op de deur. Mijn geduld is op. Dan hoor ik iets binnen. "Hallo! Ik kom eraan! Doe rustig!" "Levi! Doe nu die deur open!" Het helpt, want een seconde later gaat de deur open. "Ian, gast. Waar heb ik jouw bezoekje aan te danken?" "Hou toch je mond. Je weet best waarom ik hier ben." "Nee, vertel." Hij lacht weer met zijn irritante lachje. Ik trek me er niks van aan en ga voor hem staan. Hij is nog altijd groter dan ik, maar dat maakt me niks uit. "Er is echt iets mis met jou. Geld vragen voor haar foto? Dat kun je J/n echt niet aan doen." "Nou, blijkbaar wel. Heb jij het geld?" Ik geef hem een duw. Zelfs nu gaat hij te ver. "Tuurlijk heb ik het geld niet. Je krijgt het geld ook niet." "Zeker wel, want anders zet ik die foto online. Dat weet J/n. Maar als jij het geld niet komt brengen, kun je weggaan. Doei Ian." Nu geeft Levi mij een duw en hij wilt de deur dichtdoen, maar ik houd de deur tegen met mijn voet. Oke, eerste deel van mijn plan: hem zelf overhalen. "Levi? Houd je nog van J/n?" "Nee..." "Echt niet?" Levi schrikt van mijn vraag en zijn houding verandert gelijk helemaal. Dan roept hij: "Oke! Ja! Ik houd nog steeds van haar! Nu goed?!" Een kindje fietst net langs en kijkt ons boos aan. Levi steekt zijn middelvinger op en draait zich dan weer naar mij. "Waarom wil je dat eigenlijk weten?" Ik zucht. "Levi, stop gewoon met je wraak. Als je van J/n houdt, weet je dat je haar echt te veel pijn doet." "Stoppen met mijn wraak? Dacht het niet! Zolang ik J/n pijn doe, doe ik eigenlijk jullie allebei pijn en dat is precies wat ik wil. Dat is mijn wraak!" "Maar je houdt van J/n!" "Ja! En dat is precies de reden waarom ik het doe! Als ik niet zoveel van haar zou houden, zou ik ook niet zoveel pijn hebben! Ach! F*ck! Waarom vertel ik je dit ook?! Ga gewoon weg!" Levi geeft me weer een duw en nu sta ik wel echt buiten. Levi doet de deur dicht. Dan zit er niks anders op dan het tweede deel van plan uit te voeren. "Oke! Als je de foto's van J/n niet verwijdert, ga ik naar de politie!" De deur vliegt meteen weer open. "Wat zei je daar?!" "Je verwijdert de foto's en laat J/n met rust of ik ga naar de politie." "Dat durf je toch niet. En als jij naar de politie gaat, ben je zelf ook zwaar de lul." "Dat heb ik dan verdiend. Ik geef je nog een kans. Verwijder de foto's of ik zie op het politiebureau." Levi schud zijn hoofd. Hij gelooft me nog steeds niet. "Dan niet. Nou, tot straks!" Ik draai me om en pak mijn fiets. Met een beetje trots fiets ik weg. Een paar maanden geleden had ik dit niet gedurfd tegenover Levi... Hij kijkt me nog met ongeloof na. Maar ik was serieus. Ik ga naar de politie.