Karanlık ve aydınlık birbirine hizmet eder, birlikte var olur. Bu yüzden aydınlık yok olduğunda beraberinde karanlık da yok olur, tıpkı karanlık yok olduğunda beraberinde aydınlığın da yok olacağı gibi.
O, titanyumdu.
İçinde aydınlığın da karanlığın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
― ― ― ― ―
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir yok oluş manzarasıyla açıldı sahne.
Bu, son sahneydi ve herkes bunu biliyordu.
Tüm yaşanmışlıklar, tüm kavgalar, tüm savaşlar, tüm yalanlar filmin son sahnesini bu hiçliğe, bu bitişe getirmişti. Herkes rolünün ve payının farkındaydı. Herkes her şeyin farkındaydı.
Masum ve günahsızlar hayattan kopmuştu, hak etmeyenlerin canı yanmıştı. Ölmemesi gerekenler ölmüş, yaşamaması gerekenler yaşamayı sürdürüyordu.
Odadaki herkesin buz gibi farkında olduğu bir şey vardı. Film, asla beklemedikleri şekilde sonlanıyordu. Belki akıllarına gelmişti bu final ama hiçbiri gerçekten yaşanacağına ihtimal vermemişti, sanmışlardı ki baş roller müdahale edip finali tam tersine çevirmenin bir yolunu bulacak.
Baş rollerin çabaları ilk defa yetmemişti.
Baş roller ilk defa kaderle girdikleri mücadeleden mağlup olarak ayrılıyordu. Dönmemek üzere savaşı ve hayatı terk ediyordu biri. Biri zaten çoktan gitmişti.
Sevgi bazen bir kabusa dönüşebilirdi.
Karanlık yok olmuştu çünkü aydınlık onu terk etmişti. Aydınlık da aynı kaderi yaşardı eğer karanlık onu terk edip gitseydi, kimse kimseyi yargılayamazdı.
Topluluğun zihninde dönüp duran bir cümle vardı. "Hikaye böyle bitmemeliydi."
Baş roller aralarında olsaydı, tüm topluluğa nankörlük ve aptallık ettiklerini söylerlerdi. Bir hikayenin destana dönüşmesinde, baş rollerin ölümünün paha biçilemez bir payı olduğunu kimse inkar edemezdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
― ― ― ― ―
〉YAZARDAN GİRİŞ NOTU〈
Merhabalar, ne kadar uzun zaman olmuş.
Tam olarak sebebini bilememekle beraber uzun zamandır buraya hiç dokunamadım farkındayım. Sanırım ilham ile alakalı. Hayatımda değişen çok şey oldu. Bir, bir buçuk yıl kadardır girip yalnızca birkaç kelime yazıp çıkabildiğim bu kurguyu dün otobüs beklerken bir defa daha açtım ve bu bana denemem, çabalamam gerektiğini hissettirdi.
Bekleyen var mıdır hala bilmiyorum ama varsa teşekkür ederim. ATLANTIS benim ilk ve en değerli kurgularımdan birisi, onu yarım bırakmak istemiyorum. Tamamlayıp rafa kaldırmaya ihtiyacım var.
