Karanlık ve aydınlık birbirine hizmet eder, birlikte var olur. Bu yüzden aydınlık yok olduğunda beraberinde karanlık da yok olur, tıpkı karanlık yok olduğunda beraberinde aydınlığın da yok olacağı gibi.
O, titanyumdu.
İçinde aydınlığın da karanlığın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okyanus dalgalıydı, tıpkı kıyıya vuran hırçın dalgalara bakan okyanus gözlü küçük kızın kendisi gibi.
Gözlerini bile kırpmadan, önündeki berrak suya bakmaya devam etti. Üzerinde gezinen iki çift gözü hissetmiyordu, ufak ve ince bacaklarına vuran suya aldırış etmeden ellerini çenesinin altına yerleştirmişti. Güneş yakmıyordu, su ise küçük kız için soğuk değildi. Ortalıkta kızın ailesinden – babası ve büyükannesi – başka kimse yoktu.
Okyanus gözler nihayet esir aldığı okyanusu serbest bırakırken, ellerini kumun üzerinde gezdirdi. Küçük Astrea, tüm dikkatiyle bu defa gökyüzüne bakmaya başladı.
Sahildeki küçük kız, Tony Stark'ın dört yaşındaki kızı Astrea'dan başkası değildi. Ne zamandır orada oturuyor olduğunu fark etmemişti fakat ayaklandı, suya doğru ilerledi. Bu sırada kızın babası, küçük kızının tüm hareketlerini gözlüyor ve her anını zihnine kaydediyordu.
Suyun sığ bölümlerinde bir süre dolaştı Astrea. Üzerindeki mayosu ıslanmıştı, saçları nemlenmişti. Kızının sudan çıkmadığını gören Tony tebessüm etti, en azından şimdi bir şeyler yapıyordu.
Otizm tedavisi başlayalı birkaç ay oluyordu. Küçük Astrea, oldukça kapalı durumdaydı. Tony Stark, kızının aşık olduğu sesini doğru düzgün duyamıyordu. Bu durum onu kahretse de, şu anda umurunda değildi. Kızı gayet sakin bir şekilde suda oynuyordu, Tony onu izlerken tüm dünyayı bir kenara ittirebiliyordu.
Merak etmekten alıkoyamadı kendini. Acaba ne geçiyordu küçük meleğinin mucizevi zihninde? Neler düşünüyordu? Zihninde nelerle savaşıyordu?
Hayatının son dört yılı, bir anda Tony'nin gözleri önünden geçti. Ne çok şey değişmişti sadece dört yılda! Tony, tüm bu değişimin ortasındaki okyanus gözlü kızına o farkında olmasa da gülümsedi.
Astrea ise, doktorunun söylediklerini düşünüyordu. Kadın ona sevgisini ve diğer duygularını ifade etmesi gerektiğini söylemişti, nasıl yapacaktı ki bunu?
