─「 The Champion: ATLANTIS 」─
― ― ― ― ―
♪ # Starset, My Demons
― ― ― ― ―
「 II 」
Demir Zırhlı Koca Adam― ― ― ― ―
Nisan 2012
Atlantik Okyanusu Yakınları― ― ―
"Kusura bakma da sizin gezegeninize gelip bir yerleri havaya uçuran biz miydik?"
Bu sözün haklılığı ve komikliği Astrea'yı güldürdü. SHIELD ana üssünde ortalık fazlasıyla gergindi. Küçük Stark kollarını göğsünde birleştirmiş, masanın üzerinde bağdaş kurmuş şekilde diğer herkesin aksine rahat rahat otururken babasının üzerine yürüyen Yüzbaşı ile duruşu ve alaycı bakışları hızla değişti. Gözleri kısılırken her an süper askerin üzerine atılmaya hazırdı.
"Demir zırhlı koca adam," dedi Yüzbaşı Steve Rogers kınayıcı ve küçümser bakışları Tony Stark'ın üzerinde gezinirken, Tony ile burun buruna duruyorlardı, adam gerçekten sinirlerini bozmaya başlamıştı ve daha fazla sessiz kalamayacaktı. "Zırhı çıkarınca geriye ne kalıyor?"
Tony'nin ukala ve üstten bakışları, sarışın askerin yüzüne odaklanmıştı. Bu adam her daim kendisinden emindi, rahatça yanıtladı. "Dahi, milyarder, zampara, yardımsever."Bu kendinden emin ve rahat cevap Astrea'nın dudaklarının kıvrılmasına sebep olurken Steve Rogers ciddiyetle ve sertçe Tony'ye bakıyordu. "Bunlar olmadan da senden on taneye bedel bir sürü adam tanıyorum ben. Bu resmi daha önce gördüm, uğruna savaştığın tek şey kendinsin. Fedakarlık edip dikenli tellerin üstünden geçecek ve diğerlerinin yolunu kolaylaştıracak adam değilsin."
Oturduğu yerden kalkıp ayakları üzerine dikildi ve babasının yanına doğru ilerledi Astrea. Tony, uğruna savaştığın tek şey kendinsin cümlesini duyunca alayla sırıtıp bir adım arkasında duran kızına çevirmişti başını. Tekrar Steve'in yüzüne baktığında, "Ben teli keser atarım," diye cevap verdi.
Bunu duyan Rogers alayla güldü. "Hep bir yolunu bulursun. Bir tehdit olmayabilirsin ama kahraman gibi davranmayı kessen iyi edersin."
Tony küçümsemeyle adama cevap verdi. "Kahraman mı? Senin gibi mi? Sen benim babamın yaptığı bir laboratuvar deneyisin, Rogers. Sana dair özel olan her şey bir şişeden çıktı."
Birkaç saniye boyunca etrafta sessizlik hakim oldu. "Zırhını giy," dedi Steve. "Birkaç tur kapışalım."
Gırtlağından gelen ve buram buram alay kokan bir gülüş sundu Astrea babasının tam yanına dikilerek. "Cevap vermeyi beceremeyince sözlü tartışmaları fiziksel kavgalara çevirmek, tam da bir aptalın yapacağı iş."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ATLANTIS
FanficKaranlık ve aydınlık birbirine hizmet eder, birlikte var olur. Bu yüzden aydınlık yok olduğunda beraberinde karanlık da yok olur, tıpkı karanlık yok olduğunda beraberinde aydınlığın da yok olacağı gibi. O, titanyumdu. İçinde aydınlığın da karanlığın...