ATLANTIS

[ ⭑ 14 ] :: Kurtaramamanın Bedeli

─「 The Champion: ATLANTIS 」─

― ― ― ― ―

♪ # The Rescues, Haunted

― ― ― ― ―

「 XIV 」
Kurtaramamanın Bedeli

― ― ― ― ―

Mart 2015
Boston, Massachusetts

― ― ―

Karanlık. Her yer tamamen karanlık.

Karanlığın neyin eseri olduğunu anlamak için etrafına bakınıyor. Gece mi? Güneş tutulması mı? Belki de ay tutulması.

Hiçbiri değil.

Karanlık, tamamen onun eseri. Bu karanlık onun içinden dünyaya yayıldı ve her şeyi, tüm ışığı yuttu. Ayın ışığını, güneşin ışığını, okyanusun parıltısını, günü, yıldızları. Artık aydınlık yok. Her şey karanlık.

Gökyüzünün kapkara siyahına, kan kırmızısı ekleniyor. Ay ve güneş gökyüzünde, fakat güneş alevler içinde, ay ise kanıyor. Gökyüzü ateş ve kana bürünüyor. Okyanus, kırmızı, siyah ve turuncu renklere bürünmüş gökyüzünün altında tüm o korkutucu ihtişamıyla uzanıyor. Dibi görünmüyor okyanusun. Genç kadın ne kadar baksa da dibi göremiyor.

Okyanus, derinliği ve hırçın dalgaları için asla özür dilemez.

Dağlar, kapladıkları yer için bağışlanma aramaz.

Genç kadın da, karanlığı için en ufak bir mahcubiyet barındırmıyor ruhunda. Onu ilgilendiren şey nasıl yaratıldığı değil, bu yaradılış ile neler yaptığı.

"Koruyamadın!"

Duyduğu ses ile korkuyor. Arkasına dönmeye yeltendiği sırada gökyüzü bir cam gibi parçalanıyor. Ufacık çatlak gittikçe büyüyor ve tüm gökyüzünü parçalıyor. Gökyüzü parçalanıyor, kırılan parçalar düşüyor. Yeryüzüne, okyanusa, toprağa.

Arkasına dönmeye yine cesaret edemiyor. Hemen ardından, o tanıdık fakat bir o kadar da yabancı ses bir daha bağırıyor öfkeyle. "Kurtaramadın!"

Kimi koruyamamıştı? Kimi kurtaramamıştı? Kimdi bu bağıran? Gökyüzü neden kapkaraydı, neden yanıyor ve kanıyordu?

Dibi görünmeyen okyanus bir anda yükselmeye başlıyor. Sular öyle büyük bir hızla akıyor ki durdurması ya da kaçması imkansız. Genç kadın ise hareket edemiyor. Öylece kalakaldı olduğu yerde. Ellerini kaldırdı yavaşça. Kırılan gökyüzünün cam parçaları ellerine saplanmıştı.

Sular yükselip de kendi ayaklarına kadar gelince, elinden bir damla kan okyanus sularına karıştı. Kafasını kaldırıp gökyüzünde kopan kıyamete bakarken sular yükselmeye devam ediyor.

Bir anda ellerinde bir yanma hissediyor. Saplanan cam kırıkları elinden çıkıyor, açık yaralar okyanusun tuzu ile iyileşiyor, ellerindeki kan ise temizleniyor. Fakat izler hala orada.