You Are Mine, Again? ( Again Trilogy #2)

Chapter 3

CHAPTER 3

Hindi parin talaga ako makapaniwala. Na nakabalik na ako. Nasa Pilipinas na ulit ako. The smell of the wind feels so nostalgic. The noise all over is the one that i miss. And seeing a lots of Filipino people, it's so overwhelmed. Todo ngiti na nga ako habang nililibot ang paningin sa mga tao.

Magkahawak kamay kaming bumama ng eroplano ni Aston. He never let go of my hands even when we are inside of the airport. Maraming napapatingin sa kaniya and I know why. Hindi siya artista ngunit sagana naman siya sa pera. Kaya ganito nalang ang mga taong makatingin sa kaniya.

He looked at him like a god. Ganoon ba talaga kapag may pera ka? Iba silang makatingin sa iyo? They are looking at you with a respect on their eyes. How about if you are poor? Just a nobody? People nowadays.

“ Are you hungry?” tingin niya sa akin kaya iyong iba ay napabaling ang tingin sa akin.

They are looking at me especially in our hands. Magkahawak kamay kasi kami. At sa higpit ng kapit ni Aston sa akin ay baka hindi pa nila ako mapansin. Magkadikit na magkadikit na nga kami. Jesus, I should stop getting jealous. Tingin lang iyon. Be mature enough Kat. You are not a teenager anymore. Mag asawa na kayo. At ano mang gawin, kami parin talaga.

“ I'm full”

Busog pa ako sa mga pagkain kanina sa eroplano. Hindi pa naman ako nagugutom. Pero kung gutom na siya ay pwede namang kumain na kami. Dumating kasi kami na malapit ng mag hapunan. Kaya baka nga gutom na siya.

Tumango siya sa akin at tumingin sa unahan upang makita ang daanan. He didn’t mind the people stare at us. Hindi na naman nakakagulat 'di ba na may asawa na siya? Matagal na niya iyong sinabi sa karamihan pero bakit gulat na gulat parin sila?

And because people wants to find out his life. They make a researched about him, kahit privacy niya ay nalaman narin ng iba. Kinalungkat talaga lahat. Siguro they want to found out how he can be this successful in the field of business.

Kaya naman alam na nila kung sino ang asawa niya. Ako 'yon. And a little things about our sons. They also found out that our sons died already. Hindi ko lang alam ang naging reaksyon ni Aston about people messing about his privacy.

Hindi nga yata pinagtuunan ng pansin ng mga tao na may asawa na siya. Para nga'ng wala silang pakialam sa akin. Kaya hindi ako masyadong nakilala dahil wala silang pakialam sa akin. Okay narin ako doon. I want to be low-key. Ayoko na maging sikat kagaya niya.

“ My driver is here already to fetch us” deklara niya.

At tama nga siya, dahil nang lumabas na kami ng airport ay may nakita akong lalaki na may katandaan at nakasandal sa sasakyan. Ngunit nang makita kami ay agad siyang umalis sa pagkakasandal at pinagbuksan kami ng pinto. Una akong pinapasok ni Aston kasunod siya.

Habang nagda-drive si manong ay 'di ko mapigilan na tingnan ang daan. Malapit ng magdilim ngunit may liwanag pa naman para mapagmasdan ko ang mga nagbago sa aming dinadaanan.

Para akong dayuhan na ngayon lang nakarating sa lugar na 'to. After two years ay may nagbago rin pala sa Pilipinas. Sa kalsada at may bagong gusali na nakatayo narin. Natigil lang yata ako sa pagmamasid nang maramdaman ko ang kamay ni Aston sa akin.

Naghiwalay lamang ito sa pagkakahawak kanina nang tulungan niya si manong sa paglalagay ng mga bagahe namin sa likod ng sasakyan. At ngayon ay kaniya na namang hinawakan.

“ Sa kwarto natin ikaw matutulog. Don’t you dare sleep in another room”

I chuckled and shaked my head. Hindi naman talaga ako matutulog sa ibang kwarto, sa kwarto talaga namin. I want to sleep again in our room beside him.