You Are Mine, Again? ( Again Trilogy #2)

Prologue

PROLOGUE

I was packing my clothes in the luggage when I received a call from my best friend. Napairap ako at muli na naman itong sinagot. Paulit ulit na siyang natawag ngunit 'di ko masagot dahil sa pagka busy ko. I'm in the midst of packing a clothes when I looked at my phone. Puro tawag niya iyon. Pero dahil naka silent ang phone ko at malayo iyon sa akin ay 'di ko masagot sagot.

At ngayon ko lang finull ang volume and that’s when I hear her call again.

“ What?” I said as soon as I answered her call.

“ You bitch! Why aren’t you answering my call?!”

Daig niya pa ang magulang ko kung makasigaw sa tawag. Hindi naman ganito sina mom. Ang oa naman nitong kaibigan. Paano nga ba ako pumayag na maging mag kaibigan kami?

I sighed and sat on the bed “ My phone is in silent mode earlier”

Kahit hindi ko siya kita ay ramdam ko ang inis niya sa akin. Mas lalo lamang akong natuwa sa tuwing naiinis ko siya. Hindi ko sinilent ang phone ko upang inisin siya. Mahilig na talaga akong mag silent mode when I left the Philippines.

Sa pag alis kong ding iyon ay ang pag tigil ng conversation namin. We haven’t text each other for 2 years. Nalalaman ko lang ang mga doings niya from my friends. And luckily, he’s loyal and faithful. He never cheat. He was just busy about their company. May mata ako sa Pilipinas.

I want to call him but I am afraid that he won’t answered it. All those year that we are apart. Pumasok ba sa isip niya na tawagan ako? Na kahit subsob siya sa trabaho, iniisip niya parin kaya ako?

“ What are you planning now?! Are you going to stay there for good? Ganoon na ba kaganda sa Britain?”

Napairap ako at humiga na ng tuluyan sa kama. Sa paghiga kong iyon ay ang pagkalat ng mga buhok ko sa kama. Naka all black ako ngayon. Black sweater and black leggings. Lalabas rin kasi ako mamaya upang bumili ng pasalubong para sa kanila. Inuuna ko lang ay iyong pag iimpake ko.

Napatawa nang marinig ko iyong hinanakit sa kaniyang boses. Hindi niya alam na pauwi na ako. Let me replace that. Hindi nila alam. Walang may alam na pauwi na ako. Wala rin naman akong pinagsabihan. I want to surprise them. Especially him.

“ I already told you. May plano rin naman akong umuwi”

Buti nalang at straight na straight parin ang pagtatagalog ko. Lagi kasi siyang natawag sa akin. But the accent here in Britain? I already adopted it. Kaya nga tawang tawa itong si Phoebe kapag nag eenglish ako. Bano sa accent nang Britain ang tanga.

“ Kailan pa? When we are already died?”

Napailing nalang ako. Argh! This girl was so annoying minsan. I rolled my eyes and rolled my body too. Nakadapa na ako ngayon sa kama habang ginagalaw ang paa ko na medyas lang ang suot. Ang lamig kasi kahit wala ng aircon. Malapit narin ang pasko eh.

“ You’re so oa. I will come back too! Ganoon mo na ba ako ka-miss huh?”

“ Duh?! Hindi ako ano? Baka iyong asawa mo”

Si Aston? He miss me. I miss him too. Very much. I promise that when I came back, siya iyong unang tao na pupuntahan ko. Iyon din naman ang purpose ko kaya gusto ko ng bumalik. Ang makita siya. Ang balikan siya because I badly miss him.

We already recover from the past. Kung saan nasaktan talaga kami ng tuluyan. Kung saan nawala iyong two precious angel namin.

Binantayan nyo ba Aedan and Drex ang daddy nyo? I hope you do.

“ How is he this past few weeks?”

Napatingin ako sa daliri ko. Babalik kaya ulit iyong singsing rito? Magkakaroon ulit kaya ng laman ito? I can’t wait to wear the ring again.