You Are Mine, Again? ( Again Trilogy #2)

Chapter 28

CHAPTER 28

R-18

Even if we are exhausted from walking repeatedly, our smile never fades away from contentment seeing the kids jump from happiness. Tumatakbo sila minsan kapag namamangha sa kanilang nakikita. Nagkakatinginan lang kami ni Aston at matatawa sa nakikita. Hawak hawak ko ngayon si Dosia habang kay Aston ay si Robin. Nakasunod naman ang tatlong binata sa likod namin.

Kakalabas lang namin ng toys store. Wala masyadong biniling laruan si Tomas dahil maybe, he's not fond of toys anymore. Iyong apat lang ang meron. We are now heading to the clothes store for them. Bibili kami ng mga damit nila. We decided too na sa bahay muna tumira ang limang bata until the orphanage are finish. Nakuha agad nila ang loob namin.

Ayon kay Engineer Gomez, ayos ang takbo ng pagagawa nila sa site. We are planning to visit there this week. Kinokontak rin kami ni Architect Cortez about the materials at dahil masyadong hectic ang schedule namin that time, nagpapapunta lang kami ng tao roon to be a proxy. Pero once na may nangyari incident, it's all on us. We're part of that project too.

Pero for all I know, wala pa namang nangyayaring ganoon and I hope too na hindi na magkaroon ng incident that will makes the project failed.

" Bagay sa iyo 'to Tomas" I said while holding the polo for Tomas.

Since maganda naman ang katawan niya, payat but overall hindi naman malnourish, this polo is suit for him. Ngumiti siya sa akin at kinuha ang polo. Tiningnan niya iyon sa kaniyang sarili. The amazement on his eyes are all evident.

" Bagay sa 'yo 'di ba?"

Tumango siya sa akin. Sa kanilang lima siya talaga ang pinaka matahimik. I want to be close for him, ang introvert niya kasi masyado o baka nahihiya lang siya. There's nothing to be afraid to us kung natatakot man siya.

" Mahal po ito" ani niya nang makita ang price

" No! It's not! Huwag mong intindihan ang presyo"

Kumunot ang kaniyang noo, hindi parin nawawala ang hiya. I sighed and step forward so I can touch his shoulder. Inagaw ko sa kaniya ang damit at ginulo ang kaniyang buhok.

" Maganda ito sa 'yo kaya bibilhin ko"

Kita sa kaniyang itsura na gusto niyang umalma ngunit wala na siyang nagawa. Nakapagbayad na kami sa counter at tuwang tuwa ang mga bata hanggang sa makauwi kami. Nagkukumahog naman nilang binuksan ang mga paper bag nang nakarating sa sala. Hindi na sila nakapaghintay. I was just looking at them when I feel a hand touch my waist.

Aston kissed the temple of my head.

" Magluluto ako ng makakain natin"

Napalingon ako sa kaniya. Seryoso lang siyang nakatingin sa akin. I slowly nodded at him and kiss his lips. Tumingin ako sa mga bata na ngayon ay nakatingin sa amin. Namula ang aking pisngi sa kahihiyan. The kids are staring at us!

" Continue what you are doing" I encourage them so they can divert what they see earlier

Humalakhak sa aking tenga si Aston na siyang dahilan kaya bakit ko siya sinamaan ng tingin.

" I'll go now" paalam niya

Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makapasok siya sa kitchen. Naglakad ako papunta sa mga bata at umupo sa carpeted na sahig katabi nila. Busy lahat sila sa paglalaro ng laruan. I suddenly remember na ganito rin sina Aedan at Drex. They are too excited for their toys to be play. Na hindi agad makapagbihis ng damit dahil gusto nila maglalaro sila muna.