Chapter 18

10 0 0
                                    

CHAPTER 18

“ What is happening?” Nakakunot na tanong ni Aston.

Agad akong napabaling sa kaniya at lumapit. Kahit parang babagsak na dahil sa tingin ni Kurt at kaba dahil narito si Vina, nakalapit parin ako kay Aston. He quickly put his arms around my waist without breaking his gaze to the two people in front of us. I know na kilala na niya si Vina. She was there in our side when we are in college, sinasama namin siya tuwing may bonding kaming apat.

Pero dahil ilang taon narin ang nakakalipas since they meet. At madali siyang makalimot ng mga tao, I think he didn’t recognize now Vina. Nakakunot kasi ang noo niya sa dalawa. O baka kilala pa naman. Masakit sa side ni Vina if Aston didn’t know her.

“ Kurt wants to talk to you…about dad” naguguluhan na sagot ni Vina.

Buntong hininga lang ang sinagot ni Aston at agad na siyang umupo sa upuan sa harap ng pulis. Nakabuka ang dalawang hita habang nakapatong ang siko sa lamesa ng police. He directly looked at Kurt with a questioning look.

“ Why do you want to talk to me?”

Kurt wet his lips before he sat in front of Aston. Hindi katulad ng upo ni Aston na pang bossy. He seat in a gentleman way. Nagtama ang aming paningin na agad kong iniwas. Whenever I looked at his eyes, like his dad. Nagbabalik sa akin ang nakaraan kung paano nila ako hawakan sa aking kamay upang pigilan sa pagwawala. I remember them pinning me on their bed while looking at me in a creepy way.

Hindi ko tuloy mapigilan na hindi mag alala kay Vina. Is Kurt hurting her? Pinipilit ba niyang gawin ang bagay na iyon? Pero nang titigan ko naman si Vina ay wala akong nakikitang lungkot o takot sa kaniya. She’s so calmly seating on his seat. Nagtama ang aming paningin at binigyan niya ako ng apologetic smile.

“ I'm sorry for what daddy did to you. I didn’t know that he harassed you. I'm so sorry Kat” she hold my hands on my lamp.

Napaawang ang aking bibig at lumingon kay Kurt. Bakas na bakas sa kaniyang mata ang takot lalo na dahil hindi siya tinatantanan ng tingin ni Aston. With my cold hands, I hold Vina's hand and smiled.

“ You shouldn’t apologize. It’s not your fault”

Umiling siya sa akin. Hawak hawak parin ang aking kamay. I don’t want her to feel guilty. Nang tumingin naman ako kay Aston para humingi ng tulong, nakataas lang ang kilay niya kay Kurt na nakatitig sa akin. Shit! I don’t have  plan to tell him what Kurt did to me especially to Vina. I didn’t know na si Kurt pala ang asawa niya. Mas nilalakasan pa lalo ako ng loob na huwag sabihin ito.

I don’t want to ruin someone else family even if it will ruin myself.

“ It’s my obligations to say sorry on behalf of dad. He’s Kurt’s dad”

Huminga ako ng malalim. Isa rin ito sa ayaw ko. Na ibang tao ang nagsasabi ng apologize kahit hindi mo naman ito kasalanan. I don’t know what’s wrong with me. They said I have a pusong mamon, madaling maawa, madaling magpatawad kaya inaabuso ng ibang tao. Pero I know my limitations of being a kind person. I have a good attitude to the person who is good to me, isa naroon si Vina.

I don’t want her to feel wreck by knowing the truth. She’s my friend…until now.

“ It’s not your fault” I said in finality.

Bumuntong hininga siya at lumingon kay Kurt. Nakatingin parin sa akin. His red lips are now turning into pale. Is he afraid that he will go to jail with his dad? Hindi naman ako ganoon kasama para gawin iyon sa kaniya. Kung tutuusin ay mas malala pa nga ang ginawa ng dad niya kesa sa kaniya eh. But harassment is still harassment. Babaunin ko nalang sa lupa ang ginawa niya sa akin.

You Are Mine, Again? ( Again Trilogy #2)Where stories live. Discover now