POLİSE ŞAKA OLMAZ

Bölüm - 6 -

"Yine kızarıyor sigaramın ucu, görünmüyor hayallerimin ucu bucu.."

                                     ~ Sagopa ~

İlayda*: Sehabe ile "12", "Yok Saydın Beni", "Bu Günay Sayılır Mı?" Adlı parçalarda beraber çalışmışlardır. Rap camiasında "Ressira" olarak tanınır.
------------

"Abicim sen delirdin mi? O bir polis bu işin eğitimini almış, sen niye tehlikeye atıyorsun kendini?" Gözlerimi devirdim. Yine boş yapıyorlardı.

"Mehmet boş konuşma. Kafam şişti gerçekten. Ne yapsaydım? Korkak gibi onu orada bıraksa mıydım?"

"Bir zahmet." Mehmet'in sesini kesen içeriye giren Sarp ve Berk'ti.

"Gerçekten inanamıyorum, her seferinde başını nasıl belaya sokuyorsun Barış." Gözlerimi kapatıp sabır diledim. Hepsi sıra sıra geliyorlardı resmen.

"Aynı şeyleri söyleyenler olacaksa dışarı buyursun." Hepsi sesini kesmişti. Birkaç dakika sonra içeri giren doktor ve Burcu'yu görmem ile yerimde dikleştim. Sadece kolumu sıyırmıştı, hasta muamelesi görüyordum.

"Barış Bey, kolunuzu nasıl hissediyorsunuz?"

"Kopmuş." Bizimkiler kahkahayı basınca suratımı buruşturdum. Bunların yanında espri yapmaya gelmiyordu.

"Anlıyorum. Kolunuzu çok zorlamamaya bakın. Zaten bir haftaya kendi iyileşmeye başlar." Doktor bir şey demeden dışarı çıkmıştı. Burcu bizimkilere kısa bir bakış atıp, bana döndü.

"Bir ara görüşelim Barış Çetin. Yumruk manyağı yapacağım." Yüzündeki hınzır gülümsemeye ve uzattığı eline karşılık bende gülümsemiş ve elimi uzatmıştım.

"En kısa zamanda polis hanım." Elini çekip odadan ayrıldığında, bizimkiler 'oooo' nidalarını uçurmaya başlamışlardı.

"Düğün ne zaman dostum." Berk'in gevşekliğini Mehmet devam ettirmişti.

"Şarkı da çıkarmı bari?"

"Lan çok romantik değil mi ahahaha!" Sarp da durur mu tabi..

"Bence sesinizi kesin. Öyle bir şey olduğu yok. Çıkalım şurdan." Hepsi sırıtarak dışarı çıkmıştı. Bende kolumdaki serumu hemşire söktükten sonra dışarı çıktım.

Arabaya binip eve doğru giderken, bizim sokağa girmek yerine Berk'in evine yol almıştık. Gözlerimi devirdim. Ben uyumak istiyordum. Muhabbet etmeyi değil. Kafam zaten allak bullak olmuştu. Bir de başka laf kaldıracağımı sanmıyordum.

"Barış, cidden Can işini ne yapacaksın?"

Çorbamı içerken, konunun dönüp dolaşıp buraya gelmesi yine gerilmeme sebep olmuştu.

"Bir keşi takmayacağım." Akşama kadar gelen geçmiş olsun telefonlarından sonra, cidden bunu düşünemeyecek durumdaydım. Kafam ağrıyordu.

"Sen delirmiş olmalısın."

"Bana bunu diyen, bilmem kaçıncı kişisin bugün." Sosyal medyada, rap gündem sayfalarında çoktan kolumdan yaralandığım yayılmıştı. Ben haberi vermiyorsam, bunlar cidden nereden duyuyorlardı?

Telefonumu elime alıp, Twitter'a girdim. Cidden olaya el atmazsam, şimdiden başlayan 'sustu, korktu' algısına sebep olacaktım.

Can'a çokta olmasa, yine iyimserlik ile yanıt vermiş ve çorbamı içmeye geri dönmüştüm. Bizimkiler attığım Twitti görünce seslerini kesmişlerdi. Gerçekten sorunumuz bu muydu? Ben vurulmuştum. Ve adamlar hâlâ Can'ın dediklerini önemsiyorlardı.