POLİSE ŞAKA OLMAZ

Bölüm - 12 -

" Alışkınım ben aşkı göz yaşıyla boğmaya,
İçin rahat olsun üşenmem ben ağlamaya... "

                                    ~ Sehabe

Multi: Sehabe, Şanışer ve Sokrat ST ❤️
-------------

Kafamdan çıkarılan siyah torba ile kafamı sağa sola salladım. Gözlerimin ışığa alışması saniyeler sürmüştü. Etrafa hızla bir bakış attım. Duvar kenarlarında olan kameralar, ve birkaç tane siyah takım elbiseli adam görmüştüm.

Arkamda sırt sırta çevirildiğim, arkadaşlarım...

Biz nereye düşmüştük böyle?

Onların gözü bağlıydı. Ama benimki açık.

Bana ayrıcalıklı mı davranıyordu?

Belki de daha önce onu gördüğüm içindi.

"Hoşgeldin kıvırcık." Hızla kafamı sağa çevirdim. Uzun bacakları, üstüne geçirdiği deri montu... O kadın yine buradaydı..

Zaten beni ve arkadaşlarımı başka kim böyle getirebilirdi?

"Ne istiyorsun?" Sorgu dolu bakışlarımı ona çevirdim.

"O ne lan karı mı!" Sarp'ın kısık sesini duymuştum.

Kadın topuklu ayakkabıları ile tok bir ses çıkararak Sarp'ın önüne ilerledi.

"Bu arkadaş da grubun şakacısı sanırım." Gözlerimi devirdim.

"Senin derdin benimleydi, onlar ile ne işin var?"

Sonra adımları bana döndü. Yavaş yavaş ilerliyordu. Yine her zamanki gibi maskesi vardı. Siyah şort ve altına uzun topuklu botlar... Sanırım katil olmak için fazla çekiciydi.

Depo yıkık dökük taşları olan ve geniş bir alana sahipti. Kamera olduğuna göre, bu depo onun her daim geldiğini gösteriyordu. Ya da onun mekanı olduğunu...

"Özledim." Sırıttım. İlk kez gerginken ve sinirliyken sırıtıyordum.

Elleri saçlarıma giderken, karşılık veremeyeceğimi bilmek beni daha fazla sinirlendiriyordu. İnsanlar ile temastan çekinen biriydim.

"Mesela saçlarını..." Elleri saçlarımdan, yüzüme ilerlerken sırf dokunmaması için kafamı sağa çevirdim. Ama o elini çekmemişti. "Ya da sakallarını.." gözlerimi kapattım.

Çenemden tutup yüzüne bakmamı sağladığında, ilk kez fark ettiğim gözleri, nefretten çok fazla duyguluydu. Bana neden böyle bakıyordu? Bu kadın garipti. Gözlerinin rengi kahverengiye çalarken, deponun camından vuran hafif ışık ile kahve köpüğü rengine çevrilmişti.

"Benden nefret etme!" Yüzüme tısladığı kelimeler, zoraki gözümü kapatmama sebep olmuştu. Ondan nefret etmemi istemiyordu. O bir katildi! Ne yapmam gerekiyordu? Kollarımı açıp, sarılmamı mı!

"Sen bir katilsin!" Sesim sandığımdan daha yüksek çıkarken, kadın tebessüm edip yüzümü bıraktı. Sarp tam arkamda, onun sağında Samet, Solunda Mehmet vardı. Berk de eksik olur mu! O da buradaydı. Tam olarak Samet'in yanındaydı. Hepsinin gözleri kapanmıştı.

"Beni böyle tanımanı istemezdim Barış. " Derin bir nefes aldım. Bu alan daralıyor muydu?

"Olan oldu. Lütfen ne istediğini söyle ve gidelim." Kaşlarını havaya kaldırdı. Yüzüne taktığı siyah maskenin kenarlarında gördüğüm kuru kafa işlemeleri dikkatimi daha yeni çekmişti. Özel olarak tasarlanmış gibi duruyordu.