Bir kalemin yere düşmesiyle başlayan maceraları, camlarda kendi yüzlerinin yansıması yerine birbirlerini görmeleriyle mucizeye dönüştü.
İlk önce gözleri buluştu, çok geçmeden de hisleri.
İki farklı ülke, onları birbirinden ayıran gündüz ve gece gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bugün önemli bir gün, bugün 'Beni Görüyor Musun?' bir yaşına girdiiiiiiiiiii!!!! ::):):)):):)
Parti, parti, parti!
İnanın yetişmeyecek diye çok korktum ama geldik. Hadi bölüme geçin, sonunda görüşürüz.
Bölüm şarkıları; Rachel Platten- Fight Song
Cher Lloyd- Want U Back
Musmutlu okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
33.BÖLÜM: HÜZÜN YOLCUSU
Dizlerimi kendime daha çok çekerek, eğildiğim çöp konteynırının köşelerinden gözükmemek için kaburgalarımın, organlarımı delecek olmasını önemsememeye çalışarak gizlendim.
İç organlarım kadar sırtımdaki kaburgalarımın da hayatı tehlikedeydi. Üstlerine baskı yapan kollar da geri çekilmezse iki büklüm olarak yere yapışacaktım.
"Ölmeden ölümü tattım," dedim sırtımdaki hafif olduğunu zanneden Destan'a. "Hayatımın en yaşanabilir anlarında gizlenmeye çalışırken öldü, diyecekler. Ben yanarım da ona yanarım."
Ve kafama aldığım yeni bir darbe çenemi de kapattırdı.
"O küçük boyundan, bu kadar sesin çıkmasını bilimsel olarak araştırılmasını istiyorum." Ben ölüyordum, o bilimsellikten bahsediyordu. "Sadece sessizce saklanacaksın ama tam dört kere yakalanmanın ucundan döndük."
"Benim yüzümden miydi?" Elimi göğsüme koyarak şaşırmak isterdim ama ellerimin nerede olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu. Ayağa kalkmaya çalışırsam da birinin beni yerden kazıması gerekecekti.
