SABIR.

SABIR 10

Yalnızlık etrafında kimsenin olmaması mi?

Yoksa etrafında bir çok kişinin olmasına rağmen kimseye sıkı sıkı sarılamamak midir?

---

Gözlerim çeşme olduğunu ilan edermiscesine gözlerimden yaşlar boşalıyordu. Kaç saattir ağlıyorum? 2 ?

3 ?

Belki de daha fazla...

Şuan saatin kaç olduğunu bile bilmiyorum. Adnan uyur uyumaz o odayı terk etmiş kendimi bu koca evin alt katındaki koskoca salonuna atmıştım.

Bu akşam kurtulabilmistim? Peki ya öteki günler kurtulabilir miydim bilmiyordum.

Nasıl mi kurtulmuştum?

----

'' İlk gece için sencede kötü bir seçim değil mı? ''

'' Şeyy bennn- şeyy''

Ayağa kalkıp bana yaklaşmıştı. Ellerini belime koyarak boynumu öpmeye başlamıştı.
'' Korkuyor musun yoksa?'' diyerek öpmeye devam etti. Belimde ki ellerini tşörtümü yukarıya kaldırmaya yeltendiği esna da tuttum ellerini. Bana anlamayan gözlerle baktı. Gözlerim dolmuştu ve konuşma da zorluk çekeceğimi beynim bana sinyalini yollamıştı.

'' Müsait değilim. ımm-şeyy özel günümdeyim. '' dedim kısık ve korkak çıkan sesimle.

'' Neden baştan soylemedin doktora gider hallederdik Ada? Böyle mi kaçacaksın?! '' dedi. Kızdığı bariz belliydi.

'' Ha-hayır şey daha bugün oldum. Ha-haberim yoktu. Ben i-istemeden - ''

'' Tamam Ada tamam . Kes sesini! ''  diyerek sözümü kesti sert sesiyle.

Göz yaşlarım sessiz sessiz akıyor, yerimde dikelmiş bana arkasını dönüp yatağa ilerleyen Adnan'i izliyordum. Yatağa yaklaşıp o boğuk çizgili elleriyle yorganı kaldırıp yatağa girdi.

'' Ora da ağlamayı kes ve gel şuraya yat. ''

Yanına sersem adımlarla gidip yatağın kenarına kıvrıldım. Eliyle belimi kavrayıp  uykuya dalmıştı.

--

-

.

Düşüncelerimle boğuşmama kapının sesi mani olurken yattığım koltuktan doğrulup  gelen kişiye bakmaya çalışıyordum yaşlı gözlerimle. Pek de becerdiğimi söylememiz mümkün değildi sanırım.

Ona bakıp bir yandan da ağladığım esnada o da beni görmüş buz bakışlarıyla beni süzüyordu. Soğuk ve keskin bakışlarından rahatsız olduğumu belirtip kendimi koltuğa geri bırakıp sırt üstü yatmaya devam ettim. Kapıyı göremiyordum. Koltuğun arkasında kalıyordu kapı. Ancak doğrulup koltuğun gövde tarafından bakmam gerekiyordu buz bakışlıyı görebilmem için.

Bir yandan gözlerimden yaşlar akıtıyor bir yandan da hıçkırıklarımı sessizce kontrol etmeye özen gösteriyordum.

Tavanla bakışmami bir suretin kestiğini anladığımda görüntüyü netleştirmem için iki elimle göz yaşlarımi sildim ve bana bakan suret e bakmaya devam ettim. Koltuğun arka kısmında ellerini koltuğa dayamış bana bakıyordu.

'' Ağlamayı kes ve kalk bana bişeyler hazırla. '' diyerek yüzümü incelemeye devam ediyordu.

Burnumu çekip göz yaşlarımi tekrar sildim ve rahat bir şekilde yatışıma devam ettim.