៥ថ្ងៃក្រោយមក....
នាយកម្លោះចន ជុហ្គុក និង សម្លាញ់មីន យ៉ុនហ្គីដើរសម្តៅទៅខាងក្នុងបន្ទប់មួយ។
«ពួកឯងធ្វើការបានល្អណាស់»«បាទ!!»
«អាចចេញបានហើយ»យ៉ុនហ្គី
«បាទ!!»
«អាប៊យ!»
«បាទ!»
«វានៅឯណា យើងចង់ជួបវា»នាយកម្លោះពោលឡើងទាំងមុឺងម៉ាត់ ស៊កដៃជ្រែងហោប៉ៅ។គេពិតជាចង់ជួបមុខអាម្នាក់ដែលហ៊ានប្រថុយជួលឃាតករស្ទើរភ្លើងមកចង់សម្លាប់គេ គួរអោយអស់សំណើចណាស់
ក្រាក!
សម្លេងបើកទ្វារដោយស្នាដៃនាយប៊យក៏បើកឡើង ជុងហ្គុកដើរចូលទៅខាងក្នុង ហើយបង្ហញយអោយឃើញបុរសម្នាក់ដែលកំពុងអង្គុយដោយមានដៃជាប់ខ្នោះ ភ្នែកសម្នឹងមកនាយដូចជាចង់សុីសាច់ហុតឈាមគ្នាទាំងរស់ ព្រោះមុខរបររកសុីមិនថាជួញដូរគ្រឿងញៀនឬជួញដូរមនុស្សរបស់គេទេ ត្រូវខ្ទេចខ្ទីដោយសារតែ ជុងហ្គុក ម្នាក់គត់
«ចង់ឃើញមុខយើងណាស់ហេស៎?»
«មកមើលអាមេឃាតករដែលវាប្រហើនមិនខ្លាចស្លាប់ទៅវិញទេ»
«ហេតុអីក៏ឯងកើតមកដើម្បីបំផ្លាញយើង»
«គេមិនហៅថាបំផ្លាញទេ!គេហៅថាជួយជាតិ»
«យើងស្តាយណាស់ដែលឯងមិនស្លាប់»
«អេ៎...តែតើក្មេងពីរអ្នកនោះនៅឯណា មើលទៅស្អាតគ្រាន់បើ អាចយកទៅលក់បានទេ?»នាយកម្លោះដែលឈានជើងបម្រុងនឹងដើរចេញក៏ឈប់មួយកន្លែង កំហឹងដែលនៅក្នុងខ្លួនក៏ឡើងរាប់រយអង់ស្សា ពេលនឹកឃើញដល់ពេលអាឃាតករម្នាក់នោះលើកកាំភ្លើងតម្រង់ទៅរកនាយតូច ហើយនិងសម្តីដែលគេបានពោលអម្បាញ់មិញទៀត។
នាយកម្លោះមិនចាំយូរក៏ស្ទុះទៅក្របួចកអាវអាម្នាក់នោះទាំងភ្នែកពោរពេញដោយកំហឹងគួរអោយខ្លាច។
«អាចង្រៃ៎...»
«អរ៎...ពេលនេះ លើកទីមួយហើយ ដែលឃើញលោកឧត្តមសេនីយ៍ឯក ចន ជុងហ្គុក ខឹង។ ប្រហែលក្មេងម្នាក់ណាក្នុងចំណោមនោះពិសេសណាស់ហើយ»
ESTÁS LEYENDO
អង្គរក្សស្នេហ៍អ្នកអង្គម្ចាស់តូច [ ចប់ ]
Fanfic_ត្រឹមជាអង្គរក្សតូចតាចសាមញ្ញម្នាក់ ចំណែកឯទ្រង់ឈាមជ័រជាខ្សែររាជវង្ស ហើយម៉្យាងគេមានគូរដណ្តឹងហើយ តើស្នេហាមួយនេះវាអាចទៅរួចឬទេ?? ឆ្ងាយពេកហើយ..... «គេសំខានចំពោះបុត្រដល់ម្លឹង?» «ហ្អឹកហ្អឹម.....គេទៅហើយ ហុឺហ្អឹម.....»