<<ថ្ងៃថ្មី>>
ព្រះអាទិត្យបានរះឡើងបញ្ចេញពន្លឺពណ៌មាសដ៏ចែងចាំងបំភ្លឺលោក ក្នុងការដាស់ភាវៈរស់មានជីវិតទាំងឡាយ ដែលរស់នៅលើភពផែនដី(រៀនជីវៈចេះជ្រុល🌚) អោយក្រោកពីដំណេក ។ ជុងហ្គុកត្រូវភ្ញាក់ឡើងដោយសារតែមានពន្លឺខាងក្រៅជះមកតាមកញ្ចក់ ។ នាយកម្លោះញញឹមបន្តិច ក្រោយឃើញមនុស្សដែលខ្លួនឯឯស្រឡាញ់កំពុងតែគេងឱបខ្លួន ។ នាយកម្លោះគេងផ្អៀងបែរទៅថេយ៉ុងបន្តិច មុននឹងស៊កដៃទៅអង្អែលថ្ពាល់ទន់ល្មើយរបស់គេតិចៗ
« ហ្អឹម- » ថេយ៉ុងក្រហឹមក្នុងបំពងកបន្តិច ទាំងបិទភ្នែក
« ក្រោកឡើងទៅរៀន » នាយកម្លោះដាសនាយតូចដោយសម្លេងស្រទន់ ។ ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ ថេយ៉ុងស្រាប់តែដេកត្រមក់ ហៅមិនងាយឡើង ហើយនៅធ្វើចរិតកូនក្មេងដាក់គេទៀត ។
« ប្រាំនាទី ទៀត » ថេយ៉ុងលើកបហរយោគតវ៉ាទៅនាយកម្លោះ ធ្វើអោយគេសើចទាំងហួសចិត្ត
« ចឹងបងទៅបន្ទប់វិញហើយណា...! »ជុងហ្គុក
« ចុះលេខសម្ងាត់?? » ថេយ៉ុងចោទសួរទៅកាន់នាយកម្លោះ
« មិនអីទេ ចាំបងអោយគេដោះអោយ សឺត... » នាយកម្លោះតបទៅគេវិញ ទាំងដែលការពិតគេអាចដោះវាខ្លួនឯងបាន
« អឹម » ថេយ៉ុង
<<ក្រឹប>>
« ជុងហ្គុក ! » យ៉ុនហ្គីដែលទើបតែចេញពីបន្ទប់ ចង់ទៅបន្ទប់គេ ក៏ឧទានឡើង ក្រោយឃើញនាយកម្លោះចេញពីបន្ទប់ថេយ៉ុង
« យ៉ាងមិច?? » ជុងហ្គុកតបទៅហីៗ ដើម្បីកុំអោយគេចាប់ថ្នាក់បាន
« ឯងចូលបន្ទប់ទ្រង់ធ្វើអី » នាយកម្លោះស្បែកសរពោលសួរទៅកាន់ជុងហ្គុក ទាំងនានអារម្មណ៍សង្ស័យបន្តិច ទៅចូលបន្ទប់គេអីទាំងព្រឹក
« ចូលមិនបាន គ្រាន់តែចង់ដឹងថាទ្រង់រៀបចំខ្លួនហើយប៉ុន្នឹង មានអីខុស »
« អោយតែប្រាកដ ! »
« យើងមករកឯង ក្រែងល៎មិនទាន់ភ្ញាក់ ដឹងអីឯងភ្ញាក់ យូរហើយ » នាយកម្លោះតបទៅធម្មតាទៅកាន់ជុងហ្គុក
VOUS LISEZ
អង្គរក្សស្នេហ៍អ្នកអង្គម្ចាស់តូច [ ចប់ ]
Fanfiction_ត្រឹមជាអង្គរក្សតូចតាចសាមញ្ញម្នាក់ ចំណែកឯទ្រង់ឈាមជ័រជាខ្សែររាជវង្ស ហើយម៉្យាងគេមានគូរដណ្តឹងហើយ តើស្នេហាមួយនេះវាអាចទៅរួចឬទេ?? ឆ្ងាយពេកហើយ..... «គេសំខានចំពោះបុត្រដល់ម្លឹង?» «ហ្អឹកហ្អឹម.....គេទៅហើយ ហុឺហ្អឹម.....»
![អង្គរក្សស្នេហ៍អ្នកអង្គម្ចាស់តូច [ ចប់ ]](https://img.wattpad.com/cover/261780632-64-k607861.jpg)