Πριν 6 χρόνια...
"Εεεε! Παύλο! Παύλο!" Φωνάζω χαρούμενη καθώς μπαίνω μέσα στο δωμάτιο του με το έτσι θέλω κρατώντας τον Μπόμπο μου όμως με το που ανοίγω την πόρτα τον βλέπω να είναι πάνω από μια ηλίθια ξανθιά κοπέλα και να με κοιτάζει έκπληκτος.
"Μητσάκη? Πως μπαίνεις μέσα έτσι? Φύγε!" Μου φωνάζει και εκνευρισμένη μπαίνω μέσα στο δωμάτιο του.
"Όχι! Εγώ θέλω να κάτσω εδώ και εδώ θα κάτσω!" Φωνάζω με πείσμα.
"Παύλο διώξε την να συνεχίσουμε." Του λέει η ηλίθια και τότε παίρνω από το γραφείο του Παύλου ένα βιβλίο και το πετάω προς το κεφάλι της και φυσικά την πετυχαίνω και εκείνη πέφτει στο κρεβάτι φωνάζοντας.
Καλά να πάθει
"Μαριάνα? Είσαι καλά?" Την ρωτάει αμέσως ο Παύλος.
"Με πέτυχε το βλαμμένο." Λέει κλαίγοντας η χαζή και ο Παύλος γυρνάει και με κοιτάζει θυμωμένος.
"Πας καλά κορίτσι μου?" Μου φωνάζει καθώς σηκώνεται και με πλησιάζει επιθετικά.
"Εκείνη φταίει επειδή σου είπε να με διώξεις!" Του απαντάω εγώ και με κοιτάζει έτοιμος να με πνίξει.
"Μαριάννα περίμενε. Σου φέρνω λίγο πάγο." Της λέει ο βλάκας αρπάζοντας βίαια το χέρι μου και με βγάζει έξω από το δωμάτιο του και με πηγαίνει στο δικό μου.
"Μπορείς να μου πεις ποιό είναι το πρόβλημα σου?" Μου φωνάζει θυμωμένος.
"Δεν την θέλω εδώ! Διώξε την!" Του απαντάω.
"Και εγώ δεν θέλω εσένα εδώ αλλά δεν μπορώ να σε διώξω! Βλαμμένο!" Νου λέει και στεναχωριέμαι πολύ όμως δεν πρόκειται να του το δείξω.
"Φυσικά και δεν μπορείς! Δικό μου είναι το σπίτι! Εσύ είσαι φιλοξενούμενος των γονιών μου! Δεν είσαι οικογένεια μου!" Του φωνάζω.
"Λοιπόν Μητσάκη για να μην πω στους γονείς σου τι έκανες και τι λες θα μείνεις εδώ στο δωμάτιο σου μέχρι και φύγει η Μαριάννα. Κατάλαβες?" Μου λέει και γελάω ειρωνικά
"Ναι καλά! Σιγά μην κάτσω εγώ εδώ μέσα για εσένα και αυτή την χαζή!" Του φωνάζω ξανά με πείσμα.
"Δεν θα έρχεσαι στο δωμάτιο μου! Είναι ο προσωπικός μου χώρος! Και εσύ δεν θα με ενοχλείς!" Μου φωνάζει και στεναχωριέμαι ακόμα περισσότερο.
Γιατί θέλει να κάτσει τόσο πολύ με αυτή την χαζή?
Εγώ ήθελα να κάτσουμε μαζί να κάνουμε παρέα.
