Τρεις μήνες αργότερα...
Παύλος POV
Τον βλέπω πίσω από το πλαστικό τζάμι ενώ κρατάμε και οι δυο το ειδικό τηλέφωνο.
Κάθεται απέναντι μου και φαίνεται κουρασμένος.
Πολύ κουρασμένος.
Δεν ξέρω γιατί...
Αλλά... Αλλά... Αλλά αισθάνομαι άσχημα για εκεινον.
"Λοιπόν μικρέ. Έχεις σκοπό να μου μιλήσεις ή να γυρίσω στο κελί μου?" Με ρωτάει κάπως ειρωνικά και καθαρίζω τον λαιμό μου.
"Πως είσαι?" Τον ρωτάω και γελαει.
"Αλήθεια σε νοιάζει?" Με ρωτάει ειρωνικά.
"Ναι. Για κάποιο λόγο... Ναι. Με νοιάζει." Του απαντάω.
"Είμαι στην φυλακή. Για φόνο. Τον φόνο μιας δεκαεννέα χρονών κοπέλας και την διπλή απαγωγή αλλά και βιασμό μια άλλης νεαρής." Μου απαντάει και τον παρατηρώ.
Δεν έχει σημάδια στο πρόσωπο του.
Δεν φαίνεται χτυπημένος.
"Είμαι στην απομόνωση. Από δική μου επιλογή. Και... Έχω να δω άνθρωπο... Περίπου... Δυο μήνες. Όπως καταλαβαίνεις κανένας δεν με επισκέπτεται. Είμαι μόνος μου." Μου λέει και τον κοιτάζω.
"Γιατί τα έκανες όλα αυτά?" Τον ρωτάω και με κοιτάζει κάπως λυπημένος.
"Επειδή... Επειδή είμαι εγώ." Μου απαντάει και γελάω πικρά.
"Βίασες... Βίασες την... Την Νηρηίδα. Όταν ήταν μόλις 18 χρονών. Ένα μικρό κορίτσι. Και... Και την βίασες." Του λέω έτοιμη να βάλω τα κλάματα.
"Και... Και σκότωσες... Σκότωσες την Λίζα. Τον καλύτερο άνθρωπο που έχω γνωρίσει. Την Λίζα μου... Το γλυκό μας τούβλο. Γιατί? Γιατί τα έκανες όλα αυτά?" Τον ρωτάω ξανά.
"Την Λίζα δεν ήθελα να την σκοτώσω. Ήθελα απλά να τραυματισω τον ας πουμε... Σχεδόν παιδεραστή καθηγητή της. Εκείνη όμως... Όπως και εσύ... Πέσατε μπροστά για να τον σώσετε. Βλάκες." Μου λέει και νευριάζω.
"Πέθανε! Το καταλαβαίνεις? Την σκότωσες! Σκότωσες την Λίζα!" Του φωνάζω.
"Ναι. Να την σκότωσα. Αλλά όπως σου είπα δεν το ήθελα. Εγώ απλά ήθελα να πάρω την Νηρηίδα και να φύγουμε. Να πάμε να μείνουμε μαζί στο Παρίσι. Και... Και να είμαστε μαζί ευτυχισμένοι. Μπορούσα να την κάνω ευτυχισμένη. Όπως έκανα και την μαμά της. Αλλά ούτε εκείνη... Όπως και η Νηρηίδα δεν με ήθελαν. Η Αντριάνα διάλεξε τον Θάνο... Και η Νηρηίδα εσένα. Όπως... Διάλεξε και ο μπαμπάς μου εσένα και την μαμά μας." Μου λέει και τον κοιτάζω χωρίς να καταλαβαίνω.
