Τρεις μέρες αργότερα...
Παύλος POV
"Φτάσαμε..." Λέω στο Μητσάκη καθώς μπαίνουμε μέσα στο σπίτι.
"Το ξέρω. Το είδα." Απαντάει ειρωνικά.
"Έλα τώρα Μητσάκη μου μην ειρωνεύεσαι τον αδελφό σου." Της λέει η Αντριάνα και εκείνη γυρνάει και τον κοιτάζει.
"Δεν έχω αδελφό για να ειρωνευτώ. Τον Παύλο ειρωνεύομαι." Απαντάει.
"Οοοο κάτι μου λέει ότι τα παιδιά μας έχουν τσακωθεί." Σχολιάζει και ο Θάνος και τότε βάζουμε το Μητσάκη να κάτσει στον καναπέ.
"Δεν έχουμε τσακωθεί αλλά η μικρή με θεωρεί υπεύθυνο για αυτό που έγινε. Δηλαδή που πήδηξε από το μπαλκόνι και μπήκε στο αμάξι ενός ξένου." Απαντάω εγώ κοιτάζοντας το μικρό ειρωνικά.
"Δεν θα χρειαζόταν να πηδήξω από κανένα μπαλκόνι αν δεν με κλείδωνες στο δωμάτιο!" Μου φωνάζει.
"Εντάξει παιδιά δεν χρειάζεται να τσακώνεστε τώρα. Και εσύ Νηρηίδα μου θα πρέπει να ηρεμήσεις και να πάρεις τα παυσίπονα και να πας πάνω να ξεκουράσεις το ποδαράκι σου." Της λέει ο Θάνος και τον κοιτάζει κουρασμένη.
"Καλά πάω τώρα γιατί το απόγευμα θα έρθει η Λίζα για να δούμε καμιά ταινία." Λέει καθώς πάει να σηκωθεί και οι γονείς της την κοιτάζουν περίεργα.
"Εμ... Μόνο ταινία θα δείτε?" Ρωτάει η μητέρα της.
"Όχι τώρα που έχω ένα βγαλμένο γόνατο που ο καρπός μου έχει πάθει διάστρεμμα και η φάτσα μου είναι λες και έπεσα πάνω σε νταλίκα θα πάμε να τρέξουμε σε μαραθώνιο." Απαντάει ειρωνικά.
"Όχι εννοούσα μήπως τελικά θα βγεις γιατί δεν πρέπει." Της τονίζει η Αντριάνα.
"Εντάξει εντάξει το ξέρω! Παρατήστε με τώρα!" Φωνάζει εκνευρισμένη λογικά με το γεγονός ότι δεν μπορεί να κάνει γυμναστική και ούτε καν να βγει μια βόλτα.
Και η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται και πολύ για να εκνευριστεί η μικρή.
"Μητσάκη μου κάτσε λίγο εδώ να σε δούμε... Και να μιλήσουμε." Τις λέει η Αντριάνα ξανά.
"Έχετε κάτι σημαντικό να μου πείτε?" Τους ρωτάει και ο Θάνος γυρνάει και κοιτάζει την Αντριάνα με νόημα.
"Εμ... Ναι. Έχουμε. Έχουμε να ανακοινώσουμε και στους δύο σας κάτι σημαντικό. Για αυτό Μητσάκη μου κάτσε κάτω." Απαντάει η Αντριάνα και αφού το Μητσάκη αφήσει μια ανάσα κάθεται με δυσκολία στον καναπέ.
