Αγαπημένες μου ανώμαλες σαλαμάνδρες. Ακολουθεί σκηνή που οι πρωταγωνιστές μας βγάζουν λιγάκι τα μάτια τους (όχι κυριολεκτικά. Ακόμα τουλάχιστον) Αν κάποια δεν θέλει να το διαβάσει... Εκείνη χάνει. Αλλά αν δεν θέλει... Μην διαβάσει. Ελευθερία.💘😈😂
"Πήγαινε και ξάπλωσε στο κρεβάτι." Μου λέει ο Παύλος καθώς βγάζει το χέρι του από μέσα μου και τον κοιτάζω κάπως αγχωμένη.
"Έλα τώρα μικρή... Μην φοβάσαι. Θα σου αρέσει." Μου χαιδεύοντας τον αυχένα μου και νιώθω όλο μου το σώμα να ανατριχιάζει ενώ εκείνος σιγά σιγά με πάει στο κρεβάτι σας και με βάζει να ξαπλώσω.
"Παύλο..." Πάω να του πω όμως αμέσως κλείνει το στόμα του με το χέρι του και το κοιτάζω έκπληκτη.
"Δεν θα μιλάς. Θα είσαι ήσυχη. Θα μιλάς μόνο όταν σου λέω εγώ και θα απαντας σε ότι σε ρωτάω. Και δεν θα με λες Παύλο. Θα με λες αφέντη. Παύλος είναι ο θετός αδελφός σου. Και δεν μπορεί να σε πηδήξει ο θετός σου αδελφός." Μου ξεκαθαρίζει και μπερδεύομαι λιγάκι.
Τι εννοεί?
Δεν θα κάνουμε έρωτα?
Και δεν θα μπορώ να του μιλάω?
Θέλω να τον ρωτήσω κάποια πράγματα...
Και αν μετανιώσω?
Τι θα γίνει?
Δεν θα μπορώ να του το πω?
Σιγά σιγά ο Παύλος απομακρύνεται από κοντά μου και βγάζει την μπλούζα του.
Έχει όμορφο σώμα...
Αρκετά γυμνασμένο ενώ παρατηρώ ότι έχει και ένα ηλίθιο τατουάζ με ένα τριαντάφυλλο πάνω.
"Τι γελοίο τατουάζ που είναι αυτό..." Του λέω και γελώντας απομακρύνεται από κοντά μου.
"Ναι... Για αυτό δεν πρέπει να κάνεις τατουάζ στα δεκαπέντε σου." Μου λέει και τότε παίρνει κάτι περίεργα πράγματα από μια ντουλάπα.
"Όμως σου είπα να μην μιλάς. Και εσύ μίλησες. Και είπες κάτι που στον αφέντη σου δεν άρεσε καθόλου." Μου λέει και με πλησιάζει ξανά ενώ αφήνει αυτά τα πράγματα δίπλα μου.
"Δεν θα το κάνουμε τελείως σωστά σήμερα. Γιατί έχεις χτυπήσει." Μου λέει ξανά και νιώθω λίγο περίεργα.
"Κάτσε στο κρεβάτι και σήκωσε τα χέρια σου." Μου λέει και αμέσως για κάποιο λόγο κάνω ότι μου λέει.
Τότε βγάζει την μπλούζα του και μένω μόνο με ένα αθλητικό σουτιέν αλλά και το τον νάρθηκα από τον καρπό μου.
