İNFÎLÂK (ASKIDA)

13.BÖLÜM-PLAN

"Duyduğum en kusurlu plandı."

Tıpkı zihniyeti gibi.

******

3 gün olmuştu.

3 gündür ne evden çıkmıştım ne de Beyza'yı çıkarmıştım. Spora bile gitmiyorduk. Sadece dolap alışverişi için markete yürüyüp geri gelmiştik. Üç gündür ne Azad'dan ses çıkmıştı, ne de Yiğit'den. Yiğit'in bana ulaşmasını beklemekten başka çarem kalmamıştı. Bugün pazartesiydi ve Beyza'nın 3 saat sonra doktora randevusu vardı. Bizi kimin götüreceği konusu ise meçhuldü. Serenay'ı arayıp Murat'dan arabayı isteyecektim. Aklımdaki fikir beni rahatsız etse de mecburduk.

Şu an aklımı kurcalayan tek düşünce, Azad'ın Cengiz'den ne alıp veremediği olduğuydu. Ne yapmıştı Azad'a? Bunu öğrenmek biraz zman alacaktı ama merak ediyordum nedense. İşin sadece ticaret, para olmadığını düşünüyordum çünkü Cengiz , Azad'a rakip olabilecek seviyede biri değildi. Bir bok yediği belliydi. Bunları sonra düşünmek için rafa kaldırdım.

Bugün hava her zamankinden fazla sıcak görünüyordu. Üzerime günlük etek gömlek giymiştim. Altına da sporlarımı giyip çıktım odamdan. Salona geçtiğimde Beyza'nın üzerinde de pantolon gömlek vardı. Ayaklarına da babet giymişti. Hamilelik kesinlikle ona yaramamıştı. Beyza böyle giyinecek biri kesinlikle değildi çünkü. Bana dönüp çantasını aldı.
"Taksi çağıralım mı anca gideriz."

"Gerek yok. Araba bulacağım ben."

Bana kaşlarını çatıp da baktı.

"Nerden bulacaksın ki?"

"Bizi buraya getirenler, ihtiyaclarımızı gidermeliler değil mi?"

Bu dediğime güldü.

"Hiç değişmeyeceksin değil mi? İlla çektireceksin?"

Ona yandan bir gülüş atıp telefonumu çıkardım çantamdan. Hızla Serenay'ı aradım.

Beni şaşkına uğratacak hızla sesi duyuldu diğer taraftan.

"Ezel.. Şey.. Merhaba. Günaydın nasılsın bir sorun yok değil mi? Beyza'ya mı birşey oldu? Noldu? Söyle lütfen? Hemen gelelim?"

Bu kadar çok soru sorması ve heyecanı beni gülümsetirken, buna nazaran sert bir sesle konuştum.

"Gelin."

Cevap vermeden kapattım telefonu.

Geleceğini biliyordum. Seviyordum onu ama eğer bu oyuna o da dahil olmuşsa onu affetmezdim. Ondan önce kendimi affetmezdim. Kafamı kaldırıp Beyza'ya göz kırptım. Oda bana başını sallayarak güldü ve kapıya yöneldi.

Bende onu takip ederek çıktım evden. Merdivenleri usulca inerken onun bu titizliği beni gülümsetmişti. Karnı belli olmaya başlamıştı. Heycanlıydım. Umarım bir sorun çıkmazdı muayene de. Apartman önüne indiğimizde önünümde ani fren yapan bir araba durdu.

Şaşkınlıkla kalakalmıştım. Bu kadar hızlı olmalarını beklemiyordum açıkcası. Evlerinin yakın olduğu ihtimalini düşündüm. Serenay hızla yolcu koltuğundan inip büyük bir endişeyle bana yönelmişti bile. Murat'da aynı hızla bize yönelirken samimiyetleri gözüme yabancı geliyordu artık.

"Ezel, noldu Allah aşkına bir anda arayınca çok korktum. "

Bakışlarım boştu. Bunu gördüklerinde bir adım geri çekildiler. Beyza yanımdan havalı bir şekilde geçip bindi yolcu koltuğuna. Bu patavatsız hareketlerini seviyordum. Kuzenim olduğunu her yerde belli ediyordu. Murat kaşlarını şaşkınlıkla kaldırıp Beyza ve hareketini analiz ederken Serenay da ondan farksızdı.