İNFÎLÂK (ASKIDA)

<ALINTI>

💥

"Sen benim imtihanım mı olacaksın?"

Fısıltısı, bir an beni güldürdü her şeye rağmen.

"Daha olmadım mı?"

Güldü dediklerime. Sıkılaştı kolu.

"Anlat!"

Ona döndüm kollarının arasında. Gözlerindeki merak, bastırmıştı öfkesini. Anlamıştı bir anda değişen konuşmamızı.

"Yiğit benim arkadaşım ve Cengiz'in yanında çalışıyor."

Kaşları, Cengiz'in ismini duymasıyla beraber çatıldı. Ona dönmemle, daha çok çekti beni kendine.

Ne ara bu seviyeye atlamıştık şaşkınlıkla izliyordum açıkcası.

Pek itirazım da olduğu söylenemezdi ya.

Neyse.

"Devam et!"

Aklıma üşüşen düşüncelerle bi süre siyahlara baktım.

Tek başıma ne yapabilecektim? Çok büyük bir riskti. Beyza'yı tek başına bırakma ihtimali, bir an kalbimi sıkıştırdı. Ne ben tek başıma yardım edebilirdim, ne de Yiğit tek başına halledebilirdi. Bakışlarımdaki sorgulayıcı ifadeye, kaşlarını çatarak baktı. Ilımlı hali beni biraz olsun rahatlatırken, ellerimi, yavaşca belime dolanan kollarına yasladım. Aramızdan kalkan sınırlar, belki de bize en iyi gelecek şeydi. Bunu bize zaman gösterecekti ama kalbimde başkaldıran bir duygu buraya geldim geleli, başımı ağrıtıyordu.

Tanımışlık hissi, çok başkaydı.

Gözlerine her baktığımda hissettiğim bu duygu, nedensizce garip hissetmeme sebep oluyor, nefesimi düzensizleştiriyordu. Siyah gözleri, her göz göze geldiğim an bana başka şeyler çağrıştırıyor, hafızamı zorluyordu.

Bu gözleri, tanıyordum. Çok kısa da olsa görmüştüm.

Buna emindim.

En sonunda konuşmaya çabaladığımda, kısık sesimle, bir çare araladım dudaklarımı.

"Senden bir şey istesem, yapar mısın?"

Bakışları, düşünceli bakışlarımda dolaştı uzunca.

"İsteyeceğin şeye bağlı!"

Gözlerimi kapatıp, nefeslendim.

"Bize yardım et!"

Sağ kaşının kavisi, usulca belirdi sert yüz hatlarında. Gergin sesi belime dolanan kollarına tezat, fazla sertti.

"Siz?"

Alacağım tepkiye kendimi hazırlarken, cevapladım sorusunu.

"Yiğit'e.."

Dişlerini hırsla sıktı.

"Yardım edeceğim varsa bile, siz olduktan sonra bu ihtimal, imkansızlaştı Ezel."

Gereksiz tavrı karşısında, yorgunca gözlerimi devirdim. Bakışları hafif de olsa yumuşadı hareketime karşı. Beni daha da kendine çekip konuştu anlını anlıma yaslayarak.

"Sen, gözlerini mi devirdin bana?"

Bir daha devirdim. Hareketim karşısında güldü.
Bu sefer de diğer tarafa devirdim. Duyduğum şeyle kasıldım ister istemez. Gülerken çıkardığı ses..

Tanrım.

Sana geliyorum.

Gözlerimi, gülüşünde sabitledim. Dişleri görünmese de sakallı yanağında oluşan çizgiler, dikkatimi darmaduman etmişti.
Bakışlarına takıldığımda, süre yüz mimiklerimi, her bir karışımı izlediğini farkettim. Bakışlarında peydah olan hayranlık, ilgi, daha adını koyamadığım birçok duygu kol geziyordu.

Ellerimin altındaki gergin kaslarını sıktım.

"Edecek misin?"

Gülüşü, ilkbahar yağmuru gibi, bir anda gelip geçerken, baktı uzunca gözlerime.

"Konu ne?"

Hareketlendim kollarında. Bırakmadı belimi.

"Bırak da anlatayım!"

"Anlatma tercihine bağlı?"

Alttan alttan ona bakarken daha da sıkılaştı kolları.

"Senin tercihinle aynı olmadığı kesin!"

Güldü halime.

Ne çok gülüyordu bu böyle..

"Bu beni üzdü işte."

Kollarına vurdum yalancı bir sinirle. Sanırım ona olan gardımı indiriyordum. Bu birazdan isteyerek gerçekleşen bir eylemdi sanki. Ona sinirli kalamıyor, direk ergen kızlar gibi trip atma moduna geçiyordum.

Galiba cilveleşmek böyle birşeydi!

Aklıma Serenay geldiğinde gülmek geldi içimden ama tuttum kendimi.

"Sen hep böyle terbiyesiz miydin ya?"

"Terbiyesizlik değil de, açık sözlülük diyelim ona."

Ona yandan bir bakış atıp pes ettim kollarında. Tekrar yaslandım ona. Hissettiğim güven, sınırlarımı heba etmek için yeterli bir sebepti bana göre. Ondan bana yoğun bir şekilde geçen duygular, fazlaydı.

Sanki her baktığımda gördüğüm şeyler, iliklerime kadar dağılıyor, kanserli bir hücre gibi bedenime savaş açıyordu.

Kabullenmemek elimde değildi.

Hissediyordum.

Benden de ona geçiyor muydu acaba?

Dün gece geçirdin geçireceğin kadar!

İç sesim, bir anda bana muhalefet olduğunda, ellerimi kalın kol kaslarına getirdim.

"Konu.."

Derin bir nefes alıp her şeyi yalınca anlatmaya karar verdi mantığım. Kollarında olduğum bu adam, bize yardım edecekti. Bunu biliyordum. Bunu her şeyimle emindim..

Gözlerimi kapattım aklıma üşüşenlerle.

"Yiğit, bir hırsız Azad!"

💥

Sizce Azad yardım edecek mi?

Bölüm geç gelecek ama bomba gibi gelecek. Sabrınız için şimdiden teşekkürler⭐🌙🌔