İNFÎLÂK (ASKIDA)

15.BÖLÜM- İLK GECE

Söz, Beyza KUTLUAY'da..🌙

*****

Beyza KUTLUAY...

Çaresizlik göbek adım olmuştu doğduğum andan bu yana. Nereye gitsem, ne konuda düşünsem, ne hayal kursam, gözlerimin önünde toz bulutuna dönüşüyordu her zaman. Ben hiçbir şey yapamazken, sadece izlemekle kalıyordum etrafımda olup biten her şeyi. Hep kalmıştım.

Yine yapamıyordum birşey.

Onca olay içinde yine kıyıya çekilip izliyordum. Elimden hiçbir şey gelmiyordu. Karnımda günden güne büyüyen, hayatım boyunca sahip olduğum, olabileceğim en güzel, en özel varlığım gelmek için can atıyordu. Nasıl yapacağımı, nasıl bir hayat kuracağımı her gece düşünürken hala bir yol bulamamak, öylece olduğum yerde saymak beni eritiyordu.

Sevgimin her zerresine sahip olan adam, beni yerle yeksan etmişti.

Dönüp arkasına bile bakmadan gitmişti.

Bırakmıştı.

Hissetmiştim oysaki sevgisi.

Ya da hissetmek istediğim içindi her şey.

Bilmiyordum.

Bilinmezlikte kaybolmak, yoruyordu beni günden güne. Kimseeye hiçbir şey belli etmeden yaşamak yoruyordu. Herkese çizdiğim imaj yoruyordu.

Çirkindi biliyordum. O gerekiyordu, bende yapmıştım hiç kuşkusuz. Belki de mecbur kalmıştım bazı şeylere.

Hayatımızın hiçbir yeri net değildi. Olmamıştı. Bulanık yaşamıştık. Ne doğru düzgün okumuştuk ne de işte çalışmıştık. Yaprak gibi savruluyorduk boşlukta. Rüzgar nereye eserse orda can buluyorduk.

Nereye kadar böyle gidecek dediğim yerde karnımda bir umut parçam yeşermişti. Umudumdu o benim. Tek gerçeğim, tek sebebimdi yaşamaya. Beni ayakta tutan onun varlığıydı.

Hissediyordum bana bahşettiği gücü.

Anneliği..

Daha büyük bir güç var mıydı ki dünya da?

Düşüncelerim yine olmadık yerde beni ele geçirirken güç almak istercesine avuçlarımı karnıma, en güzel sebebime yasladım.

Varlığı, kalbimi tekletiyordu..

Gözlerimi sıkıca kapatıp derin bir nefes aldım. Ne pahasına olursa olsun yaşayacaktım, yaşatacaktım. Umudu olmayan insan yaşayabilir miydi?

Bende onsuz yaşayamazdım artık..

Kimse ona zarar vermeyecekti. Ben onun için sevgimden, kalbimden vazgeçmiştim. Sadece o ve ben olacaktık. Hayatımızı kuracak, ona çok güzel bir gelecek hazırlayacaktım. Tek olması gereken şey, Cengiz'di.

Bitmeliydi. Yok olmalıydı.

Onun benimle hesabı başkaydı.

İhanet etmiştim.

Cengiz ihaneti affetmezdi. Ölümdü sonu. Kaç can almıştı? Kaç kan dökmüştü hırsına?

O bitmeden, ben başlayamazdım.