I Killed Someone For You, Minsung ✔︎

eighteen

Bu gün bir bölüm daha yayınladım karıştırmayın!
-----
Yazar'dan

"Hadi ama Jisung, yarım saattir karar veremedin!"

Minho bıkkınlığını dile getirirken sıkılmış ses tonunu da saklamamıştı. Geldiklerinde Jisung acıktığına dair söylenmelerine başlayınca Minho, küçük olanı susması için yemek katına getirmişti. Ancak Jisung yarım saattir yiyecek bir şey seçememiş, üstüne tüm koridorda defalarca tur attırmıştı. Büyük olan cidden bacaklarını hissedemiyordu.

"Minho, benim hassas bir midem olduğunu biliyorsun. Neden sadece düzgünce düşünebilmem için zaman tanımıyorsun?"

Yorgun olmanın da getirisiyle sinirleri bozulmaya başlıyordu, ağlamaklı sesler çıkarıp ellerini yüzğne kapattı. Utanmasa yalvarmaya bile başlayacaktı, tek istediği bir an önce evine gidebilmekken Jisung işleri zorlaştırıyordu.

"Jisung, hayatında ilk defa alış veriş merkezine gelmiyorsun. Tanrı aşkına, alt tarafı karnını doyuracaksın!"

Kendine hakim olamayıp sesini yükselttiğinde karşısındaki gencin gözlerinin dolduğunu ve alt dudağını dişlediğini gördü.

Minho yeni keşfettiği bu duygulara alışmaya çalışıyordu. İlk defa birisine karşı kendini açıyordu ve bu tahmin ettiğinden bile daha zordu. Tüm yaşamı boyunca soğuk, duygularını belli etmeyen merhametsiz biri olmuştu. Yani, şartlar bunu gerektirmişti.

Ancak bir yıl önce, arabasıyla yolda ilerlediği sırada kaldırımda oturmuş ağlayan küçük bir beden gördüğünde ilk defa heyecan verici bir merak hissetmişti. Neden olduğunu bilmiyordu, neden o olduğunu da bilmiyordu. O gün tek bildiği şey, o küçük çocuk hakkında daha fazla şey öğrenmesi gerektiği olmuştu. Yıllar sonra ilk defa vücudunu o heyecan verici duygu kaplamıştı, buna sebep olan kişiyi öylece unutamazdı. O günden sonraki bir yıl boyunca çeşitli yollar sayesinde küçük olanı yeterince tanımıştı zaten, bu sırada ise iyice ona bağlandığını hissetmişti.

Yanına gidip sarılmayı çok istemişti hep, ancak uzaktan izlemek de yetmişti. Arkadaşlarıyla kahkaha atarken onu metrelerce öteden izleyebilmek bile onu iyi hissettirebiliyordu. Küçük olanın gülüşünü gördüğünde yüzünde istemsizce yayılan o gülümseme huzur vermişti, yine neden olduğunu bilmiyordu. Sadece Jisung güldüğünde onun kalbi de sevinçle hızlanıyordu, yüzündeki gülümseme istem dışı oluşuyordu.

Küçük olanın hakkında çok fazla şey bilse de, onu ilk gördüğü gün neden bir kaldırımda yalnız başına içli içli ağladığını bilmiyordu. O gün asla unutamadığı noktalardan biri de buydu, Jisung'un içi parçalanırcasına ağlayışı.

"Minho? Üzgünüm, seni şimdiden çok yordum. Söz veriyorum bir daha yapmayacağım."

Titreyen sesi duyduğunda kendine kızdı, düşünceli olduğunda yüzünün ciddi bir ifadeye büründüğünü biliyordu, bunun yüzünden Jisung korkmuş olmalıydı. Aralarında ki iki adımlık mesafeyi kapatıp kollarını kendinden kısa olan bedene sardı, normalden bile küçük görünüyordu yapılı vücudunun arasında. Minho bu görüntüyü fazla sevmişti.

"Hayır Sungie, bir şey düşünüyordum sadece. Yorulmadım ve istediğini yapabilirsin, sadece ben de acıktım ve bir an önce gidip senin için alışveriş yapmak istiyorum. Şimdi gidip karnımızı doyuralım ve kıyafet bakmaya gidelim. İstersen gidip birkaç tane de kitap alırız, okumayı sevdiğini biliyorum. Daha fazla üzülme, tamam mı meleğim?"

Korkusunun geçtiğini hisseden Jisung, rahatladığını belli eden sıcak bir gülümseme verdi büyüğüne. Üzüldüğü zaman Minho'nun telaşa kapılması ve art arda sıraladığı cümleleri onu mutlu ediyordu.

Kollarını aşağı indirip büyük olanın elini, küçük bir çocuk gibi tuttu. Küçük parmaklarının etrafına sarılan Minho'nun büyük eli iyi hissettiriyordu, sanki onu sahiplenmiş ve bir daha hiç bırakmayacakmış gibi.

----------
Sizi çok beklettiğim için bugün ikinci bir bölüm atayım dedim~~

Evet Minho bir mafya, ve evet siz belki de mafya olan Minho'yu görmek için bu fici okumaya başladınız. Ama aralarındaki ilişkiyi, hislerini ve düşüncelerini düzgün açıklamadan önce direkt gürültülü olaylara geçseydim tadı çıkmazdı diye düşündüm. Önce birbirlerine açılmaları ve alışmaları gerekiyordu.

Teşekkür ederim, sizi seviyorum ♡