Until When

Kabanata 20

Chapter 20

Baby

The sun had already set when we arrived at Lucien's house..  naabutan ko sila Thiago sa may kusina at nagluluto. Kitang kita ko kung pano tinuktok ni Claudious ang sandok sa ulo ni Peter. Napangiwi ako.

"Anong ginagawa ninyo?" tanong ko. 

Thiago immidiately looked at me. 

"Where have you been? Kanina ka pa namin hinahanap!" Sambit ni Thiago at kumagat sa pancake niyang nasa lamesa. 

He look chill and unbothered. habang ang dalawa ay parang magsusuntukan na sa kusina. 

"sa lagay mong 'yan, mukha ka ngang nag aalala." I rolled my eyes and went to counter top. humilig ako roon at pinanood na mag away si Peter at Claudious sa niluluto.

"Nagluluto kami ng paksiw na lechon. para naman medyo magkalaman ka. you're thin, para kang hindi pinapakain." sambit ni Thiago at hinead to foot akong tinignan.

"Kung ikaw din ang kasama ko kumain, mawawalan talaga ako ng gana." pang aasar ko at umalis roon.

"Where are you going? come back here!" sigaw ni thiago sa kusina. "Babe!" 

napailing ako sa kakulitan ni Thiago. I wonder why he doesn't have a girlfriend? he's a  9/10 for me. 

Umakyat ako at dumiretso sa kwarto ko. Bukas pa raw ang party na sinasabi ni Mayor, gabi 'yon at medyo marami ata ang bisita. kung saan gaganapin ay hindi ko alam. Dumiretso ako sa kama at binagsak ang sarili doon. I blankly stared at the ceiling.

Naiinis ako dahil nagugulo nanaman ang isip ko. 

Sometimes I'm just wondering If do I like him or am I just bored?

but heck! I won't be a desperada because I'm bored!

Alam ko sa sarili ko na naging malalim ang pagkakagusto ko sakanya sa maiksing panahon. Hindi ko babaguhin ang sarili ko at ipapahiya ang sarili ko sakaniya kung ganoon lang ako kababaw.  Akala ko ay kaya kong unti unting pakawalan siya, pero sa bawat galaw ko ay siya ang naalala ko. 

There's something about him that made me feel a little more alive and a far less lost..

dahil kahit magaspang ang ugali niya sakin, I can still see his care for me.. kahit kakarampot lang 'yon. 

"Cliodhna?" someone knocked. 

Napabalikwas ako sa kama ng marinig ang boses ni Lucien. I stood up and fix myself. Kulang nalang ay takbuhin ko ang pinto para lang buksan siya. Nakatayo siya sa harapan ko at nagpalit na ng damit. he's wearing a simple tshirt and cotton short.

"What is it?" I asked him.

"Hindi ka ba sa kwarto ko tutulog?" Kulang nalang ay matumba ako sa kinatatayuan ko dahil sa sinabi niya! 

"I mean, the boys will sleep here.. Thiago, Peter and Claudious." his brow creased while looking at me. 

"Uhm, and you? sa kwarto mo?" I blushed. Huli na ng mapagtanto ko ang sinabi ko, agad akong napatingin sakaniya at nakita ko ang maliit na multo ng ngiti roon. Mukha tuloy gusto kong magtabi kami!

"N-no, it's not what you're thinking!" depensa ko. 

a little smirked plastered on his face. tila natutuwa na may pang aasar. 

"No, I'll sleep with them. My room is ready, you can use it anytime."

Napanguso ako at naramdaman ko ang pamumula ng pisngi ko. damn it! minsan nakakahiya rin ang sobrang pagmamahal!