Until When

Kabanata 14

Kabanata 14

Same old

After the incident in Isla perdida, umuwi na kaagad kami kinabukasan non. Thiago was hesistant when I told him that I can live alone in my house.

Noong araw na 'yon ay nalaman ni Mayor ang nangyari sakin. He was worried to the point that he didn't let me continued the mural for the mean time. I need to rest daw.

Pero hindi ko ginawa 'yon, I have a one word.  Kung ano ang sinabi ko ay gagawin ko.

Kaya eto ako ngayon, kahit linggo ay nagpipinta ako. Pero kahit papaano naman ay mas gumagaan ang pakiramdam ko habang nagpipinta ngayon.

I stopped painting when my phone rang. I grabbed it from my pocket and saw Asteria in the caller Id.

"Hey," I beamed. 

"where are you?"

"Nasa bahay lang, why?" I lied and continued to paint.

I heard her sighed. "Akala ko ay bumalik ka ng munisipyo para magpinta, dapat ay nagpapahinga ka!" bulyaw niya na ikinairap ko.

"I'm okay, can I hang up now? You're wasting my time, Asteria." I said in irritably.

"wait, lang! are you in a hurry?" inis niyang saad.

Siya pa ang may ganang mainis?

"Ano ba kasing itinawag mo? may ginagawa ako!" Bulyaw ko at huminto sa pagpinta.

Napalinga ako sa munisipyo, dahil linggo ngaon ay kakaonti ang mga tao dito at halos walang mga empleyado.. I heard that every sunday they are closed pero maliban nalang sa mga importanteng offices. 

"I just want to ask kung masarap ba mga niluluto ko? Pakiramdam ko kasi ay hindi ganon kasarap."

I almost chuckled because of her stupid question. 

"Buti alam mo,"

"argh! Nakakainis ka! nagtatanong ako ng maayos!" she said with a scratchy voice. 

Nameywang ako. Napaka weird ng pagtatanong niya. 

"What the hell should I say? Masarap kahit hndi ko pa natikman ang luto mo? Si Lorcan laging nagluluto remember?" I scoffed.

"Si Lorcan ba? Akala ko ay natikman mo na ang niluluto ko noon!" pakikipagtalo niya.

Argh, nakakapagod makipag usap sakanya!

diffent day but same dumb bitch!

Pinatay ko ang tawag dahil nasasayang lang ang oras ko sakanya. Pumuputok na siguro ang ilong non sa galit dahil binabaan ko siya ng tawag. Gabi na ng matapos ako sa pagpinta. Masakit na ang likod ko pero kahit papaano ay natapos ko na ang parteng nasa itaas.

Natigil ako sa pnonood ng tv at naisip si Lucien. How is he na kaya? Kahapon ko pa siya hindi nakikita at wala na din akong balita sakanya.

Hindi na ako nagdalawang isip at kinuha ang phone para itext siya. Nagtipa ako ng message sakanya bago isend.

Clodhna
Hi Lucien!
Where are you?
Hindi kita nakita sa Munisipyo kanina.

Hindi ko maiwasan ang hindi kiligin sa nangyari sa isla. Kahit paano ay mas tumaas ang pag asa ko na nagugustuhan na ako ni Lucien.

He should be!

Kinabukasan ay maaga palang nag ayos na ako. I can't help but to smile at myself infron of the mirror. I'm watching my reflection for a minutes, now!