Until When

Kabanata 7

Chapter 7
Vice Mayor

Inagahan ko magising kinabukasan. Eto ang unang araw na gagawin ko ang mural. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at bakit ako nag presintang magpinta.

I'm a little bit anxious today. It's been 2 years since the last time I painted. Simula non ay hindi na ako nag abala pang humawakw ng brush at colors.

I wore my black jumber short with tube underneath and Sneakers. As much as I want to wear a dress, I can't.

Coffee lang ang ininom ko pang umagahan. Hindi pa ako kumakain simula kahapon pero hindi naman ako nagugutom. Agad akong lumabas at piniling mag commute nalang.

Nakakatamad mag drive.

Dahil alas sais palang ng umaga ay wala pang ganoong tricyle ang dumadaan sa banda namin. Thiago says that not all the tricyle drivers are roaming in this area.

May matetyempuhan pero hindi lahat ay gustoong pumasada dito dahil nasa banang dulo na ang area na 'to.

I gasped when a familliar ford ranger stop in front of me. Kusa kong naibaba ang shades na suot dahil sa gulat.

Binaba ng driver ang salamin at doon ko nakumpirma kung sino'yon. My heart pumps so hard that I think it will explode anytime.

Damn it!

"Sumabay ka na sakin," Baritonong saad ni Lucien.

Hindi na ako nagdalawang isip na pumunta sa front seat. Dahil na din sa nagyari kahapon ay agad akong umayos ng upo dahil baka bigla nanaman niya 'yon patakbuhin.

But I was wrong.

"Okay na ba? Wala ka ng nakalimutan?" he asked with his deep baritone voice.

My lips parted. Parang nagkaroon ng himala ngayon! Wala sa sarili akong tumango at doon niya palang pinaandar ang sasakyan.

Pakiramdam ko ay nawala ako sa ulirat. Parang bigla akong naging paburito ng Diyos ngayon at ganito ang natatamasa ko. Wala pang isang oras akong nasa labas ng bahay!

Una, huminto si Lucien sa tapat ko na pwede naman hindi niya gawin. Hindi niya ako gusto hinda ba?

Pangalawa, kinausap niya ako ng kalmado. Lucien is rude. Gusto ko siya pero bastos ang bibig niya.

Pangatlo, hindi niya pinaandar kaagad ang sasakyan kagaya ng nangyari kahapon.

Mygosh! Eto na ba ang sign? Sign na malapit na akong mamatay?

Nakakabinging katahimikan ang nanuot sa sasakyan. Gusto kong magsalita pero natatakot ako na baka makatanggap nanaman ng masakit na salita.. mygod! Umaga pa at wala pa ako sa ulirat para tumanggap ng masasakit na salita!

Tumikhim ako at hindi alam ang sasabihin. Fuck! Ngayon lang ako naging ganito! Kapag kay Lucien ay parang tumitiklop ang pagiging anak ni Lucifer ko!

"Uhm.. where are you going pala?" Tanong ko at nilingon siya.

Napalunok ako at parang may katabing diyos! Holyfuck! He's driving with only one hand! Imbis na matakot ako ay parang ang hot niya pa tignan!

And his looks, mygoodness! Sana pala ay matagal na akong lumipat rito! He looked so fine wearing his casual attire. White polo shirt, black jeans and Gucci belt.

Wait? Gucci?

Natigilan ako, oo nga, paano siya nakakuha ng gucci belt at mamahaling polo shirt. May tatak 'yon ng isang signature brand. And his perfume.