Until When

Kabanata 12

Chapter 12

"Argh, nagugutom na ako. Peter nasan si Manang? Paluto na tayo.." Ngawa ni Thiago ng makabalik kami sa bahay.

Binagsak ko ang sarili ko sa sofa. Napagod ako kakalakad, ang init init pa! Bakit ba kasi wala manlang silang tricycle or kahit sasakyan dito?

Napatingin ako kay Lucien na umupo sa kaharap kong sofa. I rolled my eyes when I caught him looking at me.

"You're quite, are you okay?" Biglang tanong ni Lucien na ikinahinto ko.

Wow, ngayon lang ata siya nagkaroon ng pakielam sakin.

"I'm fine, I'm just thirsty." Sambit ko. "Thiago! Pahinging tubig!" I yelled.

Lucien sighed and stood up. Pinanood ko siyang dumiretso sa dirty kitchen at paglabas niya ay may dala dala na siyang isang baso ng tubig.

Woah. He's really good to me now.

"Oh," Aniya at inabot sakin ang tubig. Inabot ko 'yon at ininspeksyon. 

"Wala bang lason 'to? Baka may lason 'to? I don't want to die early.." angil ko.

Tumaas ang kilay ko ng makitang ngumisi siya. Kumalabog ang dibdib ko dahil sa ginawa niya. Mygoodness! Nalaglag ata ang puso ko! 

"I'm not a murderer, Cliodhna." He grimace. 

"You've murder my heart, Asshole.." Ngiwi ko at ininom yung tubig na binigay niya.

Naubos ko ang isang baso ng tubig na binigay niya. Hindi naman ako pala inom ng tubig sadyang masarap lang ang tubig nila dito.

"Anong gusto mong tanghalian, ako ang magluluto ngayon.." Biglang saad ni Lucien na ikina laki ng mata ko.

"Really? You can cook?" I almost gasped. 

tumango siya at nameywang, "Yes, do you want to go to the market with me?"

Excited akong tumango at tumayo. Napangisi si Lucien dahil sa reaskyon ko. Damn it! Parang gusto kong hindi nalang matapos ang tatlong araw na napagkasunduan namin!

"Maglalakad lang tayo?" Tanong ko kay Lucien.

"Oo, malapit lang naman dito 'yon."

Napangisi ako at sabay kaming lumabas ng bahay. Kung kanina ay sinusumpa ko na ang ang paglalakad ngayon ay mukhang favorite ko na ata siya!

Hindi ko na mapigilan ang hindi umangkla sa braso ni Lucien. He stopped walking and looked at me with his brows arched.

I frowned. "What? Parang hawak lang ang damot mo.." maktol ko at binitawan ko na siya.

Akala ko naman ay makaka isa na ako.

"It's okay," Aniya na ikinahinto ko sa paglalakad. "Nagulat lang ako."

Sumilay ang ngiti sa labi ko at agad na kumapit saknaya. Damn it! Pakiramdam ko ay maiihi ako rito sa kilig. Nanlilit ang maliit kong kamay na naka hawak sa braso niya.

He's so warm.

"Malayo ba ang palengke?" Tanong ko kay Lucien.

Sana malayo.

"Hindi, ayun lang oh." Turo niya sa kanto na may mga tent sa kanto.

I frowned. "Wala bang mas malayo?"

nilingon niya ako ng may pagtataka. "Why?"

"Duh! Para naman makasama kita ng matagal! You're slow, Lucien." Sambit ko.