Until When

Kabanata 9

Chapter 9
Deal

Tinanghali na ako ng gising kaya tanghali na din akong naka punta sa munisipyo. My stomach is aching. Hindi ako nakakain kagabi dahil ubos na yung mga instant noodles ko.

I don't know how to cook. Alam ko lang ay ang mag saing at mag init ng tubig. Kahit prito ay hindi ako marunong.

I decided to go to Lucien's Office bago ako magpatuloy sa Mural. I'm hungry and I expecting that maybe he can accompany me for a breakfast.

Naroon na ako kaya wala na siyang kawala.

Agad akong kumatok sa pinto at agad 'yong binuksan ni Claudious. He smiled at me shyly before he opened the door for me.

Agad kong naaninaw si Lucien sa desk niya. Hindi siya nag angat sakin at mukhang busy sa ginagawa niyang mga papeles.

"Goodmorning, Lucien!" I greted.

Nag angat siya ng tingin sakin. He frowned when our gaze met. Yeah, he don't want me here. Hindi na niya kailangan sabihin sakin 'yon..

"What are you doing here?" Mahina ngunit madiin niyang tanong.

"Niyayaya ka for breakfast," ngisi ko.

"Hindi ako pwede," masungit niyang saad at buumalik na sa pag babasa ng kung ano.

"Why? Kahit 30 minutes lang?"

"I'm busy, can't you see?"

Humalukipkip ako at kunot noo siyang pinanood. He's answering me without looking at me. Bastos 'yon! Dapat kung may kausap ka tumingin ka sakanya!

Etong vice mayor na 'to, mukhang matalino lang pero walang manners!

"I can see that, but I'm just wandering if you can accompany me. Mga 20 minutes lang.."

I'm fucking trying my luck here..

"Busy ako,"

"Dali na kasi, after nito hindi na.." pagpupumilit ko.

Padabog niyang nilapag ang ballpen at inis akong tinignan. He's looking at me with his bloodshot eyes. Galit at puno ng pagkairita ang nakikita ko sakanya ngayon.

"Pwede ba?!" He Growled, Lowly. "Huwag mo akong guguluhin dito dahil madami akong ginawaga. I don't have time for bullshits."

"But I'm just asking you! Edi Lunch nalang or dinner or-"

"Stop this nonsense, Cliodhna! I told you stop bugging me! Naiirita na ako sa'yo!"

Napatalon ako sa lakas ng boses niya. He's jaw clenched while gritting his teeth. Nanikip ang dibdib ko, yeah. Hindi na ito basta inis kundi galit na...

I remained stoic as I nodded slowly. Maybe I should accept his rejections. Harap harapan na niyang sinasampal sakin ang katotohanan. Maybe he don't like me, talaga.

Sa pag ugaling ko ito nasanay na ako masabihan ng nakakainis, nakakairita at kung ano ano pa. But their words didn't affect me, hindi kagaya nitong kay Lucien na parang sinasaksak ako.

Oo nga naman. Sino nga ba ang kayang mahalin ako? Sino ba kayang pagtiisan ang pag uugali ko? Bukod sa dalawa kong pinsan ay wala na...

I smiled, bitterly. Nakita ko ang pag tiim bagang ni Lucien at mariin akong tinignan. "Okay, then. Huwag kang magpapagutom.."

Really, Cliodhna? Siya pa ang sinabihan mong huwag magpagutom?

Agad kong nilisan ang silid na 'yon, pakiramdam ko ay sobrang nasasakal ako doon. Dumiretso ako sa Cafeteria at bumili ng tubig.