Until When

Kabanata 21

Kabanata 21

Dinner

2pm palang ay nag aayos na ako, I'm not excited. Ayaw ko lang maging pangit roon at halatang gate crasher! Mabuti nalang talaga ay nakapag dala ako ng mga damit, dahil kung hindi ay baka uuwi pa ako ng manila para lang bumili ng damit.

It's a floral deep vneck long dress and I paired it with gladiator sandals. Hindi ako pwede magheels dahil bilin sakin ni Lucien ay beach party raw 'yon.

I was busy doing my make up when someone knocked on the door. I yelled, nasa walk in closet kasi ako ni Lucien kaya hindi ko alam kung sino 'yon. I heard Lucien's sighed and footsteps. Hindi na ako nag abalang lingunin siya dahil kitang kita ko sa salamin ang pag dungaw niya sa pinto.

"You're early. Maliligo pa nga lang ako." He noticed.

"I'm always early, Lucien. Palibhasa ay puro kamalian ko lang ang napapansin mo."

He sighed in disbelief. I saw him entered the room and went to his closet.

"Hindi ko alam ang susuotin ko." Narinig kong saad niya.

"Why not polo and linen pants?" I suggested. I put some blush on my cheeks.

"Do you think it's appropriate? I'm a vice mayor." Pagpapa alala niya sakin.

Binaba ko ang brush na hawak at nilingon siya. Nakatitig lang siya sa mga damit niya. Mukha tuloy siyang batang naligaw sa mall dahil sa itsura niya. 

"And? So what if you're a vice mayor? Alangan naman mag barong ka sa beach party?"

Napangiwi siya ng sinulyapan ako.

"okay.. maliligo lang ako."

It's already 5pm and yet hindi pa ako tapos. I heard Thiago whining about how slow I am. Nauna na sila Thiago roon at naiwan kami ni Lucien. Bandang 6:30 na ng matapos ako. Niligpit ko pa kasi ang mga make up ko roon dahil baka mapagalitan ako ni Lucien.

Prenteng naka upo si Lucien sa kama at inaantay ako. Himala nga ay hindi ko siya narinig na nagreklamo tuungkol sa pagbibihis ko. Mabuti nalang din ay hindi niya sinubukan dahil baka mag away lang kami.

He stood up when he saw me. I saw him looking at me from head to foot bago bahagyang ngumiti.

"Okay lang ba? I know I'm maganda, no need to remind me." I giggled.

"sagot mo tanong mo?" Aniya at pinasadahan ang kaniyang buhok.

Napanguso ako dahil sa kapogian niya. Hapit ng kaonti sa kanyang braso ang white polo niya. He's wearing a linen pants and loafers. Not bad. Akala ko ay puro barong at suit lang ang alam niyang suotin.

"you know what, bakit hindi mo dalhin sasakyan mo dito ay iwan nalang? Para hindi na tayo naglalakad ng ganito!" reklamo ko dahil nakakapasok na ang buhangin sa sandals ko.

"Anong gusto mo? Umuwi muna ako sa lavezares at kunin ang sasakyan tapos babalikan kita?" pamimilosopo niya.

I mumbled some courses. Kahit anong kapogian niya, magaspang parin talaga ang ugali niya.

Kusa na akong kumapit sa braso niya ng makarating kami sa venue. Napataas ang kilay ko at iginala ang tingin sa lugar. May mga warm bulbs na naka tayo sa nilagay nilang poste. Maingay rin ang dj na nasa stage. Dalawang hilera ng alak ang nasa kabila at iilang table.

We went inside the rest house at sinalubong kami ng mga bigating tao. Halos mapudpod ang labi ko kakangiti at kakabati sa lahat ng makaksalubong ni Lucien. He introduced me as his "Friend.". hindi manlang acquaiantace.