Until When

Kabanata 23

Chapter 23

Mad

Nagising ako sa vibrate ng cellphone ko, I groaned. Sinilip ko kung sinong hinayupak ang tumatawag, it was Lucien. ang aga pa! its 7am palang! why is he calling me at this hour? I dismissed it. babalik na sana ako sa pagtulog but he's calling me again! sa inis ko ay sinagot ko na. 

"Ano ba? you're disturbing my sleep!" sigaw ko sakaniya. I don't care if he'll get mad. 

Imbis na pagalitan ako ay narinig ko pa ang halahakhak niya. I double check if it was Lucien, si Lucien nga? 

"Get up, andito ako sa sala niyo." Aniya. 

Napaupo ako sa kama dahil sa gulat, Lorcan isn't here. nagkukumahog akong dumiretso sa pinto without looking myself at the mirror. to my horror, I saw Lucien sitting pretty on our sofa. Nasa kabila si Lorcan na nagkakape!

"What the hell are you doing here?" Sigaw ko. he's wearing his usual work outfit, polo and slacks. 

Tamad niya akong tinignan at hindi nagulat sa pagsigaw ko. hindi dahil ayaw kong andito siya pero anong ginagawa niya rito?

He looked at me as his brow arched. "Siinusundo kita, sabay na tayong pupunta sa munisipyo." tamad niyang saad. 

"No way!" 

he nodded his head. "Yes, maligo ka na. I have a meeting at 9." 

Laglag panga ko siyang tinignan, ang kapal ng mukha niyang ipressure pa ako? Hindi ko naman sinabing sunduin niya ako! Napatingin ako kay Lorcan, he's busy at his phone. padabog kong sinarado ang pinto at naghanap ng susuotin! damn it! 

Hindi ako makapag reklamo dahil gusto ko rin naman!

I spent 20 minutes deciding what outfit should I wear! in the end, I choose a white halter top, denim wide leg pants and paired it with my white stilletos. Lumabas ako ng kwarto para mag timpla ng kape, nakita ko ang pagkunot ng noo ni Lucien habang pinapanood ako. 

"Ang tagal mo sa kwarto mo at hindi ka pa naliligo?" His eyes narrowed. he looked at me with full of judgement. 

Humalakhak si Lorcan, I gave Lucien a deadly look. bago pa ako makapagsalita ay naunahan na ako ni Lorcan. 

"She's always like that, she can even spent 3 hours para lang makapag decide sa susuotin niya." pag iimporma ni Lorcan kay Lucien.

"because I'm a woman!" dahilan ko. "Lorcan, paki timpla ko ng kape. maliligo lang ako at nakakahiya sa naghihintay sakin." parinig ko. 

Naligo na ako, I was busy drying my hair when someone knocked. it was Lorcan, he's holding a mug. Inayos ko yung robe ko at pinanood ko siyang ilagay ang kape sa table. Napatingin ako sa sala namin, I saw Lucien looking at me. Kunot ang noo niya, his expression hardened. I glanced at the wall clock and its just 8pm! Nagmamadali na ba siya?

"Bilisan mo na riyan, I have something to do while you're at the cityhall. I'll pick you up for lunch later." Tumango nalang ako at pinanood na umalis si Lorcan.

Kahit hindi ako ipressure ni Lucien na magmadali ay nagmadali nalang ako, super light make up na nga lang ang nagawa ako! I know him well, wala siyang pasensya! gusto niya ay laging on time! 

Tumayo si Lucien pagkalabas ko, I went to Lorcan and kissed his cheeks. narinig ko ang pagtikhim ni Lucien sa pintuan namin. 

"I'll call you later." sambit ko at nagpa alam na kay Lorcan. Dire diretso si Lucien palabas ng gate namin, I saw his Jeep Commander infront of our gate. Pinatunog niya 'yon at dumiretso sa driver seat habang ako ay sa front seat.