Until When

Kabanata 25

Kabanata 25

In love

"Nakakainis ka! nag away tuloy kami!" sisi ko kay Lorcan na nasa tabi ko. 

Nagtipa ako ng message para kay Lucien, pero agad kong binura 'yon. maybe I should go to his office later. I'll talk to him personally. 

Lorcan scoffed. "Bakit? kasalanan na ba ang maging pinsan ka?"

"Pero he doesn't know na magpinsan tayo!" 

"Hindi ko na problema 'yon." 

Napangiwi ako at humalukipkip. 

Binalingan niya ako kaya tinignan ko siya ng masama. he went poker-faced. "and what do you mean nag away kayo? kayo na ba?"

suddenly, I absentmindedly smirked. napanguso ako at tinago ang kilig. "Yup, kagabi lang."

I heard him groaned. Pinanood ko siyang tapnan ako ng masamang tingin. "Hindi ka manlang nagpaligaw?"

"Niligawan niya ako! mga 5 seconds lang. hehe." I chuckled. 

he tsk-ed. Kailangan ko talagang pumunta kay Lucien mamaya, we still need to talk about us. Masyadong mabilis ang nangyari kagabi, I still need some answers. 

tumikhim si Lorcan. "Paano 'yan, he's a vice mayor. baka maungkat ka kapag nalaman nilang girlfriend ka niya." 

I nodded, naisip ko na 'yan kanina. Lorcan is right, kahit gustuhin kong ipagsigawan na ako ang girlfriend niya kailangan parin na hindi may maka alam. Hindi ko alam paano sasabihin kay Lucien 'yon. paano ko sasabihin sakaniya? na yung girlfriend na tumatakas sa sarili niyang tatay?

"Pag uusapan pa namin 'yan, by the way kailan ang flight mo pabalik sa manila?" I asked, trying to divert the topic. 

"Maybe sa weekends, you still have a month Chliodhna." he reminded me. 

Napngiwi ako. "Oo na! hindi mawawala sa isip ko 'yon, naka tatak pa!" singhal ko sakaniya.

Mabilis ang naging byahe namin pauwi, my head is full of questions. naghanda na ako ng script para mamaya kay Lucien. I'll say sorry first then I'll make lambing. kapag galit parin siya then I'll kiss him. 

Napangisi ako.

I reminded Lorcan to drop me off at city hall. Tamad niyang pinark ang sasakyan sa harapan, I kissed him on the cheeks and went inside. walang masyadong tao dahil friday, mas lalo na kapag weekends. 

Pumunta ako sa office ni Lucien, no one's in there. Ayoko sanang gawin 'to pero kinuha ko ang bobby pins ko sa bag. I opened the door and the darkness welcomed me. Binuksan ko ang ilaw at nilock ang pinto. 

I texted Lucien, baka makalimutan niyang andito ako! 

I opened his aircon and went to his cabinet. I saw some new pictures and awards. halos lahat ng awards ay dahil sa pagiging mabuti niyang Vice Mayor. 

I pouted and feel low. Ang dami niyang award at ang galing galing niya, habang ako ay pabigat at walang kwentang anak. Fuck,  I don't want to talk about it.

Umupo ako sa sofa at inantay si Lucien, minutes passed at nagsimula na akong mabagot. I tried to read some of his stuff pero wala akong naintindihan! dapat siguro ay umuwi na muna ako kanina! 

Tinantya ko ang oras, kakatapos lang ng lunch at almost 2 hours ang byahe namin pauwi. siguro ay pauwi na ngayon sila Lucien. Imbis na magsayang ng oras, humiga ako sa sofa niya. I'll sleep nalang! tutal inaantok na ako kakaantay sakaniya.