Doktoru olduğum Dean Winchester'ın kokusunun odamı tekrar hakimiyeti altına alacağı gün için delirir vaziyetteydim.
-Ve bu hiç profesyonel değildi.
✨TAMAMLANDI✨
Merak ediyorum, neden böyle korkuyorum Yanlış bir şey söylemekten."
× × × × ×
Yeni doldurduğum kahvemi yudumlarken filme yeniden odaklanmaya çalıştım. Daha yarım saatini izlemiş olmama rağmen sonunu şimdiden büyük bir merakla bekliyordum. Psikolojik gerilim filmleri bende hep aynı etkiyi yaratırdı.
Kapı bir iki kez belli belirsiz tıklatılınca rahat pozisyonumu bozdum ve ayaklandım. Bu ay izlediğim ilk filmdi ve bu keyfi bozan kişiye şimdiden oldukça sinirlenmiştim.
Kapıyı açtığımda gördüğüm manzara karşısında hem heyecanlanıp hem endişe duymuştum.
"Cass... Sanırım melek güçlerine ihtiyacım var."
Ciddiyetle söylediği bu cümleden sonra üzerime yığıldı. Kolunu omzuma attım ve onu yerden kaldırdım. Kapıyı kapatarak içeri doğru yürümesine yardım ettim ve o gün uyuyakaldığı koltuğa kadar eşlik ettim. Oturmasını sağladıktan sonra yüzünü kendime çevirdim. O esnada alkolün sert kokusu nefesimi kesmişti.
Anlamıyordum. Neden bana sarhoşken geliyordu? Ve neden yüzü dağılmıştı? Beni gerçek bir doktor mu sanıyordu? Ben yalnızca psikiyatristtim.
"Dean, bu nasıl oldu?"
Telaşlı çıkan sesime engel olamadım.
"Bu..bunu sana kim yaptı? Ne ile yaptı? Neden yaptı! Canın çok yanıyor mu?"
Elini havaya kaldırıp beni durdurdu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sakin ol doktor. Hayattayım."
Yüzünü inceledim. Kanlar kurumuştu, yani yaşadığı durumdan hemen sonra gelmemişti. Ama yaralar tazeydi, 2 saat içerisinde bir kavgaya karıştığını söyleyebilirdim.
Hızlı adımlarla ecza dolabında gidip birkaç ilaç kaptım. İlk yardım çantasını da alarak salona döndüm. İlk olarak ilaçları içirdim. Yaralarına alkol ile press yaparken inlemelerine karşılık yüzümü buruşturdum.
