Doktoru olduğum Dean Winchester'ın kokusunun odamı tekrar hakimiyeti altına alacağı gün için delirir vaziyetteydim.
-Ve bu hiç profesyonel değildi.
✨TAMAMLANDI✨
🎶bölüm şarkısı🎶 Elvis Presley - Can't HelpFallingIn Love
"Elimi tut, bütün hayatımı da.
Sana aşık olmaktan kendimi alamıyorum."
× × × × ×
Dean ile yaptığımız "Kim kimi evinden alacak?" tartışmasının bir galibi yoktu, o sebeple kutlamanın yapılacağı yerde buluşmaya karar vermiştik. Garajdan nadiren çıkardığım arabamı kokteylin gerçekleşeceği mekanın otoparkına park etmeye çalışıyordum. O esnada telefonum gelen mesajı kontrol ettim.
Dean: kapıda bekliyorum
Arabadan inip otoparka göz attım. İmpala'yı görmemle yüzümün gülmesi bir olmuştu. Birlikte tek araba gelebilecekken inadımızdan ayrı ayrı gelmiştik, gerçi bu konuklarımın kafasının karışmasını engellerdi.
Kapıya doğru ilerlerken etrafı süzüyor ve inceliyordum. Bunu yaptıkça da bu gösterişli yeri ayarlayan David'e içimden teşekkür ediyordum, unutulmaz bir gece olacaktı.
Gözlerimi kapıya çevirdiğim anda görebileceğim en seksi manzara ile karşılaşmıştım. Dean koyu renk bir giyiyordu ve bu görüntüsü ağzımın istemsizce açılmasına sebep oluyordu.
Beni fark etmeden ciddi bir ifade ile kapıda duran bu adamın bütün Tanrıları kıskandıracak bir güzelliği vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu adamın benim erkek arkadaşım olması, ne kadar şanslı bir herif olduğumun en büyük kanıtıydı. Bu ihtişamı beni benden alırken bu geceye, kitabıma nasıl odaklanacağımı merak ediyordum.
Beni gördüğü anda ciddi ifadesi gülümser bir şekle dönüşmüştü. Koltuk değnekleri yoktu, tek başına destek olmadan ayakta durabiliyordu.
"Gecenin adamı, seni ilk tebrik eden ben olayım."
Elini bana doğru uzattı.
"Tebrikler dostum."
Bunu söylemesiyle sanki 'ben pasif olmayı kabul ediyorum' demişcesine tuhaf bir şekilde ona baktım. Ama hemen sonra arkadan birkaç kişinin geçtiğini görmemle bu yaptığına içimden teşekkür etmiştim.
Havadaki eline uzandığım anda beni tuttuğu gibi kokteylin zıt yönündeki koridora sürükledi. Burası tenha ve sessizdi, birkaç dakikalığına yalnız kalabilirdik.
Bunca zamandır arkasında sakladığını tahmin ettiğim bir demet çiçeği bana doğru uzattı.
"Psikolojiye olan tek ilgimin bende olmaması olduğunu sana daha önce söylemiştim."
Hatırladığım detayla gülümsedim. Bana doğru uzattığı mavi gül demetini elime aldım.
"Ama kitabını okudum. Ve... bilmiyorum Cass. İçinde yazanlar bana çok doğru geldi. Hatta birkaç tekniği kendi üzerimde uyguladım, tıpkı seanstaymış gibiydim. Sen... sen koca terapiyi küçük bir kitaba sığdırmışsın."
