Unprofessional Love | Destiel

Who Are You?

🎶bölüm şarkısı🎶
SVRCINA - Who Are You?

"Sen kolay bir hedef değilsin.

Bir dakikalığına seni tanıyorum, sonra tanımıyorum.

Merhaba, sen kimsin?

Kaçamazsın.

Koşamazsın.

DNA'nda, kanında ne var?"

× × × × ×

G

ece yarısı Dean'in odasına gizlice girmiştim ve uyurken ne kadar mükemmel göründüğü ile ilgili bilgilerimi tazeliyordum. Gecelerdir onun yanında uyumuyordum, çünkü bunu istemiyordu. Başkasıyla evli bir adam olduğum için beni yatağında görmek istemediğini açıkça belirtmişti. Ama yine de kendi evime gitmeme izin vermiyordu.

Bir melek olduğum için uyuyamadığım gerçeği ile geçen hafta yüzleşmiştim. Bu, acı bir tecrübe olmuştu. Ama bana düşünmek için fazlaca vakit veriyordu. Ben yine de bu vakitleri Dean'i izlemek için kullanıyordum. Onu göreceğim son günlerin içinde olabilirdim.

Ne ara sabah olduğunu fark etmemiştim, ancak Dean'in aralanan gözleri baskına uğradığımı fazlasıyla belli ediyordu.

"Burada ne işin var?"

"Ben... şey..."

Ne açıklama yapacağımı bilmiyordum. Yerinde doğruldu ve kollarını bedenime doladı.

"Günaydın."

Bu jestine minnettardım. Ben de kollarımı ona doladım ve nadiren alabildiğim kokusunu içime çektim.

"Günaydın."

Bana kızmamasına seviniyordum. Arada sırada gardını indirmesi ona olan özlemimi dindirmese de, yine de iyi geliyordu.

"İzin verirsen üzerimi değiştireceğim. Mutfakta görüşelim mi?"

Kafamı salladım ve hemen toparlandım. Kapıdan çıktığım anda biri beni duvara itmişti. Peşine ağzım da kapanınca verdiğim tepki kimse tarafından duyulmamıştı.

"Evet demesinin bir vakti olduğunu söyleyip duruyorsun. Ama benim sabrım tükendi."

David'i sürekli erteliyordum. Aklıma iyi bir plan gelene kadar da bunu yapacağımı biliyordum.

"Sen delirdin mi?"

Üzerime çullanmasını kastederek onu itekledim.

"Biliyor musun, gerçekten delirdim."

Sessiz olmak için bir çaba sarf etmediğini görünce onu tuttuğum gibi merdivenlerden aşağı indirdim. Sam'in ortalarda olmaması büyük bir şanstı.

"Bir amacımız var Castiel. Bu dünyada geçirdiğimiz zamanın bir amacı var. Sen bütün bunları unutmuş gibisin."

Toplantı salonunda voltalar atmaya başladım.

"Bu yaptığın doğru değil. Seni görebilirler!"

Histerik bir kahkaha attığı zaman bu halleri beni korkutmaya başlamıştı.

"İnan bana artık umrumda bile değil. Şu lanet olası kıyametin gerçekleşmesi ve eski hayatıma dönmem için yanıp tutuşuyorum."

Yeni bir karar almıştım ve bunu uygulamaya geçirmeye David'e açıklayarak başlayacaktım.