Selaam iyi okumalarr 💞💞
Başlarında duran doktor Seungmin'i dışarı çıkardı.
D: Maalesef kafasına aldığı darbe onda hafıza kaybına yol açmış. Böyle bir ihtimal çoğu kazada oluyor. Bu tarz vakalarda hastanın hafızası genellikle kendiliğinden geliyor ama bunun ne zaman olacağına dair net bir zaman veremem size. Ona geçmişinizden fotoğraf ve video tarzı şeyler göstermeniz bu süreci hızlandıracaktır. Geçmiş olsun.
Doktor oradan uzaklaşırken Seungmin duyduklarıyla olduğu yerde kalakalmıştı. Uzun süre içeri girmediği için Jisung ona bakmaya gitti. Kapının önünde öylece duruyordu. Parlayan gözlerinden yaşlar akıyordu. Onu kendine çekip sarıldı.
J: Şşşh ağlamana gerek yok. Bak o iyi, daha da iyileşecek. Hafızasının da yerine geleceğine eminim.
S: Ya beni sevdiğini de unuttuysa ?
J: O seni sevdiğini unutsa bile ,ki unutmayacağına eminim, ona hatırlatabilirsin. Hadi sil gözyaşlarını içeri girelim. Tekrar uyumadan biraz konuşursunuz.
Seungmin başını salladı ve ondan ayrıldı. Elleriyle yanaklarını sildi. Jisung haklıydı. Bazı şeyleri unutmuş olabilirdi ama en azından sağlığı yerindeydi. Onu kaybetmemişti. Son kez yüzünü sildikten sonra içeri girdi. Diğerleri yatağın başında toplanmış, Chan'la konuşuyordu. Yüzündeki kafası karışmış ifadeye bakılırsa ona anlatmaya başlamışlardı.
S: Çocuklar biraz yalnız konuşabilir miyiz ?
Diğerleri kafalarını sallayıp odayı boşalttılar. Çiftin konuşması gerektiğinin farkındalardı. Onlar çıkınca Seungmin Chan'ın yanına oturup konuşmaya başladı.
S: Nereden başlasam bilemiyorum. Galiba ilk zamanlara gitmeliyim. Biz bir yıldan fazladır evliyiz ve evet ben hamileyim. Bizim bir kızımız olacak hatta adı Byeol. Sen seçtin. Biliyorum bunları bir anda duymak çok zor. Başka ne yapabilirim bilmiyorum.
Seungmin gözlerini bir kere bile onun yüzüne çıkaramamıştı. Yüzüne bakıp o ifadeyi görmeyi kaldırabileceğini düşünmüyordu. Onun yerine elleriyle oynamıştı. Konuşmasının sonlarına doğru gözlerine dolan damlaları tutamadı. Onun ağladığını fark eden Chan elini onunkinin üzerine koydu.
C: Evet bunları bir anda hatırlamak benim için kolay değil ama hatırlayacağım. Sana söz veriyorum en kısa zamanda hatırlayacağım.
S: Kendini zorlamanı istemiyorum. Ne kadar uzun sürse de ben yanında olacağım. Sana yardım edeceğim.
C: Bazı şeyleri unutmuş olsam da bir şeyi unutmadım, o da seni çok sevdiğim.
Seungmin gülümsedi, ağlaması şiddetlenmişti. Ona sarılmak istese de canını acıtabileceği için bunu yapamadı. Onun yerine ellerini birleştirdi. Chan diğer eliyle onun gözyaşlarını sildi ve hafifçe yanağını okşadı. Biraz o şekilde kaldılar. Aralarındaki bu küçük an bebekleri tarafından bozulmuştu.
S: Elini buraya koy.
Chan dediğini yaptığında elinin altındaki hareketliliği hissetti. Şaşkın bakışları Seungmin'in gözleriyle buluştu.
S: Bak bu bizim kızımız.
C: Ama bu nasıl oldu ?
Şaşırması normaldi, Seungmin yine de üzülmesine engel olamıyordu. Sevinmeliydi belki ama yapamıyordu.
S: Çok nadir görülen bir şeymiş. Yoksa kızdın mı ?
C: Hayır hayır neden kızayım, çok mutlu oldum. Sadece bu kadar şeyi aynı anda öğrenmek biraz ağır geldi. Yorgun hissediyorum.
