Selaam aslında bölümü gece atacaktım hatta attım ama bildirim gitmedigi için tekrar yayınlarken yanlışlıkla sildim. Yeniden yazdım ama umarım beğenirsiniz. İyi okumalarr asklarim 💞💞
1 ay sonra
Seungmin 9.ayına gelmişti. Bebeklerine kavuşmalarına haftalar belki günler kalmıştı. Chan hafızasının çok büyük kısmını geri kazanmıştı.
Doktorları doğumu istedikleri zaman yapabileceklerini söylese de Seungmin bu yoldan gitmek istemiyordu. Bebeğinin kendi isteğiyle ona gelmesini en azından bir işaret göndermesini istiyordu. Doktoru da bunu bekleyebileceklerini ama sancıları başladığında ya da suyu geldiğinde hastaneye gelmelerini istemişti.
Günler geçtikçe Seungmin'in heyecanı artıyordu ama bir yandan korkuyordu da. Korkuyordu belki iyi bir baba olamamaktan, bebeğine iyi bir yuva olamamaktan... Chan ona belli etmemeye çalışsa da o da korkuyordu. Bunu konuşmaları gerektiğinin farkındalardı.
C: Seungmin ?
S: Efendim.
C: Seninle bir şey konuşmak istiyorum. Şey bunu nasıl söylesem bilemiyorum ama ben biraz korkuyorum.
S: Neden korkuyorsun ?
C: Bilmiyorum. Ona iyi bir baba olamamaktan, sizi koruyamamaktan
Bunları söylerken gözlerini ellerine sabitlemişti. Seungmin çenesinden tutarak yüzünü yukarı kaldırdı. Gözlerini onunkilerle buluşturdu. Yavaşça ona yaklaşıp dudaklarını birleştirdi. Kısa öpücüklerinden sonra ayrıldılar. Yüzleri birbirine yakındı. Nefeslerini dudaklarında hissediyorlardı. Bu sefer yaklaşan Chan oldu. Dudakları bir kez daha birleşti. Bu sefer ayrıldıklarında Seungmin konuşmaya başladı.
S: Bak harika bir baba olacaksın. Bizi korumak için yapman gereken tek şey yanımızda olmak. Sen yanımızda oldukça bizi kimse incitemez.
Chan ona sarılırken mutluydu. Onun gibi biriyle olduğu için mutluydu. Seungmin de aynı duyguları paylaşıyordu.
Birkaç saat öylesine zaman geçirdikten sonra kapı çalmıştı. Gelenler çocuklardı. Bu aralar çoğunlukla birliktelerdi. Ailenin yeni üyesinin gelişini kaçırmak istemiyorlardı.
Normal şekilde yemek yedikten sonra bahçede oturmaya karar verdiler. Chan salıncağa oturmuş, Seungmin başını onun dizlerine koyarak uzandı. Havadan sudan konuşurlarken karnına giren şiddetli ağrıyla yerinden kalktı. Bütün gözler ona dönmüştü. Birkaç dakika sonra ağrı geçmişti ama ikisi de şaşkındı. Chan onun elini her ağrıda tutardı ama ilk defa bu kadar sıktığını görüyordu.
C: Seungmin hastaneye gitmeli miyiz ?
S: Ben de öyle hissediyorum ama biraz daha bekleyelim. Doğum sancısı olması muhtemel ama olmayabilir bu yüzden en azından su gelene kadar bekleyelim.
Chan başını sallarken herkesin gözleri onlardaydı.
S: Hadi oturun, bir şeyim yok.
Yerlerine oturdu ve konuşmaya devam ettiler. Seungmin yerinden kalkınca yeniden dikkat onda toplanmıştı. Chan da peşinden kalkmıştı.
S: Sadece lavaboya gideceğim.
C: Ben de gelsem ya ağrı girerse ya da ayağın kayarsa ?
S: Bir şey olmaz, merak etme. Otur lütfen. Bir şey olsa da zaten duyarsınız.
Chan içi rahat etmese de oturdu. Hepsi arkasından bakıyordu. Seungmin de bunun farkındaydı ama bir şey söylemedi. Onun için endişelendiklerini biliyordu. Yürürken hissettiği ıslaklıkla durdu. Karnına giren ağrı da tek bir şeye işaret ediyordu: doğum. Onun durduğunu ilk gören Chan olmuştu. İçeri koşarken diğerleri de kalkmıştı.
S: İşte şimdi gitmeliyiz.
Chan onu kucağına aldı. Hepsi arabalara doluştu ve yola çıktılar.
C: Nasılsın, ağrın var mı ?
S: Arada geliyor, şu an iyiyim.
C: Doktoru arayabilir misin ?
Seungmin telefonunu çıkarıp aramayı yaptı. O sırada ailesini da aramıştı. Doktor gelmelerinin iyi olacağını söylemişti, bu Seungmin'i rahatlattı. Geldiklerinde doktorları kapıda bekliyordu. Seungmin'i tekerlekli sandalyeye oturtup içeri aldılar. Hepsi peşinden odaya girdi.
Chan başının döndüğünü, ellerinin terlediğini ve midesinin bulandığını hissediyordu. Gergin olduğunda hep böyle olduğu için alışkındı ama bu seferki farklıydı. Bayılacak gibi hissediyordu. Bunu bilen Seungmin'in gözleri onun üzerindeydi.
S: Chan iyi görünmüyorsun, biraz dinlenmelisin.
C: Hayır, ben iyiyim merak etme. Her zamanki şeyler.
Seungmin itiraz etmek için ağzını açmışken kapı açıldı. Gelenler yugbam çiftiydi.
Y: Nasılsın bebeğim ?
S: İyiyim, ağrılarım var biraz ama iyiyim.
B: Minik bebeğimizin kendi bebeği oluyor, hala inanamıyorum.
Y: Ben de.
İkisi de canını acıtmayacak şekilde ona sarıldı. Ailenin anı gelen doktorla bozulmuştu.
D: Rahatsız ettiğim için özür dilerim ama sizden odayı boşaltmanızı istemek zorundayım. Bazı kontroller yapmalıyız. Sadece ebeveynler kalsın.
Je: Bize ihtiyacınız olursa kapıdayız.
S: Tamam, teşekkürler. Hepinize teşekkür ederim yanımızda olduğunuz için, iyi ki varsınız.
F: Biz senin aileniz böyle zamanlarda yanında olmalıyız, hem yeni aile üyemize kavuşmayı iple çekiyoruz.
Onlar çıktıktan sonra doktor kontrolleri yaptı.
D: Evet, artık gitme zamanı geldi. Hazır mısınız ?
Seungmin yanında duran Chan'a baktı gülümsüyordu, gözleri doluydu. Seungmin de gülümsedi. Derin bir nefes aldı ve konuştu.
S: Hazırım, hadi gidelim.
Sonraki bölüm finall 🥺🥺
