Hyunine özel bölüm yazmışken changlixe de yazmak istedim. İyi okumalarr 💖
Bu arada twt hesabımı profilime ekledim çok bir şey paylasmiyorum ama bakmak isterseniz öyle bdksb
Felix daha ilk aylarında olduğu için sabah bulantıları çoktu. Yine mide bulantısıyla uyanıp tuvalete koştu, changbin de peşindeydi. Normalde uykusu ağır olan Changbin onun sesiyle uyanıyordu. Felix tuvaletin yanına çöküp kusmaya başladığında changbin de yanına çöktü ve ellerini onun sırtında gezdirmeye başladı. Felix kusmayı bitirdiğinde nefes nefese kendini tuvaletten biraz uzaklaştırdı. Changbin sifonu çekip onu yerden kaldırdı. Elini yüzünü yıkadıktan sonra yatağa yatırdı.
Cb: Yiyecek bir şeyler ister misin, mideni bastıracak bir şeyler belki ?
F: Bilmiyorum şu an yiyebilecek gibi hissetmiyorum ama bana su getirebilir misin ?
Cb: Hemen geliyorum.
Changbin mutfağa gidip ona su getirdi.
F: Changbin birkaç gündür aklımı kurcalayan bir şey var.
Cb: Ne oldu bebeğim ?
F: Biz bunu ailelerimize nasıl söyleyeceğiz, sizinkiler biraz daha rahat bu konuda ama benimkiler evlendiğimize bile çok kızmıştı. Hala beni affetmediklerine de eminim. Kore'ye ilk geldiğimde neredeyse saatte bir beni arayan annem, beni aylardır aramadı. Ben aradığımda da konuşmalarımız saniyeler sürüyordu.
Cb: Eğer söylemek istiyorsan onları arayıp yemeğe çağırabiliriz ama istemiyorsan söylemek zorunda değiliz.
F: Her ne kadar beni desteklemeseler de onlar benim ailem bilmeye hakları var. Bu akşam çağıralım mı ? Bir an önce söyleyip kurtulmak istiyorum.
Cb: Tamam o zaman ben arıyorum.
F: Belki de bizimkileri ben arasam daha iyi olur.
C: Sen bilirsin lixie.
Changbin yatağın yanındaki telefonunu alıp kendi ailesini aradı ve akşam yemeğine çağırdı. Ailesi homofobik değildi ve Felix'i neredeyse ondan daha çok seviyorlardı. Bu yüzden bir sorun olacağını düşünmüyordu. Öte yandan Felix gerginlikle kimi arayacağını düşündü. Ailesinde onu destekleyen ve homofobik olmayan tek kişi kız kardeşiydi. Onu aradı ama cevap olarak derste olduğunu söyleyen kısa bir mesaj aldı. Başka çaresi kalmadığı için annesini aradı. Annesi önce gelemeyeceğini söylese de Felix onu zor da olsa ikna etmişti. Telefonu kapattığında ağlamasına engel olamamıştı. Dizlerini kendine çekip gözyaşlarını serbest bıraktı. Küçüklüğünden beri ailesine çok bağlıydı ve onu desteklememeleri kalbini kırıyordu. Changbin içeri girdiğinde onu ağlarken görünce endişelenmişti. Hemen yanına gitti. Ailesi yüzünden ağladığını anlamıştı. Onu kollarının arasına aldı. Felix de kollarını sıkıca ona sardı. Sakinleşmesi için saçlarını okşadı Changbin. Ağlamasını durdurmaya çalışmadı, ağladığı görmek onu üzüyordu ama içindekileri dökmesi onun için iyiydi. Biraz sakinleştikten sonra konuştu Felix.
F: Neden böyle yapıyorlar Changbin ? Bu benim elimde olan bir şey değil ki.
Cb: Biliyorum, biliyorum. Bak onlar senin ailen böyle davransalar da içlerinde bir yerde seni hala sevdiklerine eminim. Ha sevmiyorlarsa da onların kaybı. Seni kaybetmiş olurlar. Ama ben senin için hep burada olacağım. Ailen olacağım, olacağız.
Olacağız derken elini onun karnına koydu. Felix'in durmuş gözyaşları bu sefer sevgiden akmaya başladı. Changbin gözyaşlarını sildikten sonra dudaklarını birleştirdi. Nazik bir şekilde öptü onu, sanki kırılmasından korkar gibi. Ayrıldıklarında alınları birbirine yaslıyken fısıldadı.
