• Wolfstar • Jednak Miłość •

VI

Remus

Wstałem około 7:40. Najpierw przestraszyłem się, że za 20 minut mamy lekcje, ale potem zdałem sobie sprawę, że jest sobota. Reszta jeszcze spała, a nie było sensu ich budzić, bo i tak by nie wstali. No może z wyjątkiem Łapy.

No właśnie... Syriusz.

Pogodzę z nim się. Nie ma sensu się kłócić. Jak nie chcę powiedzieć co mu jest to nie, a jak powie to powie. Proste, jednak nie mogę przestać myśleć o tym, że właśnie MI nie może powiedzieć.

Wstałem z łóżka i poszłem wolnym krokiem pod prysznic. Śniadanie jest dopiero o 9:00 więc nie ma się co spieszyć. Umyłem się i ubrałem.

Spojrzałem na zegar, była 8:20. Mam jeszcze dużo o czasu więc poszedłem do bibioteki po jakąś książkę do czytania w wolnym czasie.

***

Siedziałem w bibiotece oparty o regał. Czytałem jakąś książkę. Mało ciekawą, ale jednak książkę. Kocham czytać, bo wtedy odcinam się od świata i zapominam o problemach.

Dzisiaj jednak nie mogłem się skupić na treści książki. Moją głowę zaprzątała rozmowa, którą będę musiał przeprowadzić z Syriuszem.
Spojrzałem na książkę i rzuciłem ją w regał przede mną. Normalnie szanuję książki, szanuję każdą cudzą własność, ale byłem po prostu zły.

Zły

Tylko na co? Na ludzi? Na Syriusza?
Nie. Przecież nie mogę być na niego zły. Każdy może mieć jakieś tajemnice.

-Remus? -usłyszałem głos nade mną. To była moja najlepsza przyjaciółka, Lily.

-O, cześć.

-Hej, stało się coś?

-Nie, czemu pytasz? -odpowiedziałem tak jak wczoraj mi Łapa.

-Chyba coś się stało, bo rzuciłeś książką -podeszła do niej i ją podniosła.

-A, no tak...

-Co jest? -podała mi książkę i pomogła mi wstać z podłogi

-Chodzi o Syriusza.

-Dokładniej?

-Zwróciłaś uwagę, że od początku tego roku się... no, zmieniło się jego zachowanie w stosunku do mnie?

-Zauważyłam, że rzadko rozmawiacie, a coś się stało?

-To, że rzadko rozmawialiśmy to nic. My nie rozmawialiśmy wogóle przez cztery dni, a przecież dzielimy ze sobą dormitorium. Unika mnie, mojego towarzystwa. Wczoraj pierwszy raz dopiero udało nam się pogadać, a gdy się spytałem co się stało "powiedział" -pokazałem cudzysłowów- że mam zostawić go w spokoju.

-Dlaczego mówisz to w cudzysłowiu?

-Bo on to wykrzyczał.

-Och...

-To nie jest najgorsze. Najgorsze jest to, że ja... no wiesz... zakochałem się w nim.

-To wspaniałe! Czekaj... to raczej nie za dobrze na obecną sytuację, prawda?

-No właśnie! Co ja teraz mam zrobić?
Nie powiesz nikomu?

-Nie powiem. Moim zdaniem na razie powinieneś się z nim pogodzić i pogadać. Nie naciskać gdy nie chce ci powiedzieć. Może ma powód?