Prosecute The Dominance

EPILOGUE

"Kuya, may nakita ako sa labas." bungad kaagad ni Eliah.

Kakabalik niya lang kakabasketball kasama ang kaniyang mga kaibigan sa labas at hindi na ako nagtaka pa ng makita siyang pawisan. Inilapag ko muna ang librong binabasa ko at binatuhan siya ng towel.

"Ano naman nakita mo?" sabi ko rito.

"May naghahanap ng blood donor d'yan sa katabing ospital. E'di ba, AB negative rin ang dugo mo?" sabi niya habang nagpupunas.

"Tss, ayoko." sabi ko at iniwan siya sa sala.

Nasa States kami ngayon at dahil sa binalita sa akin ng kapatid ko, ay nakuryoso ako kung totoo nga ba iyon. Naglakad ako doon at tanging hoodie at makapal na shorts lang ang suot. Sa pintuan pa lang ng ospital ay may nakalagay ng notice at tama nga ang sinabi ng kapatid.

Hindi naman maraming dugo ang idodonate, kailangan lang talagang masalinan ang pasyenteng iyon. Ayaw ko naman magdonate hindi dahil madamot ako kung hindi takot ako sa karayom. But it haunts me everyday that I can't help that patient.

Humingang malalim ako bago ako kumatok sa pintuan ng kwarto ng aking mga magulang. I'm just fourteen years old that time at nagbabakasyon lang dito sa States and yet, makakatulong pa ako doon. The door opened and revealed my father who is looking at me confused.

Hating-gabi na rin kasi at ngayon ko lang naisipan na maging pinal ang desisyon ko. I wanted to help.

"Dad, I want to donate my blood." I straightforwardly stated.

"T-To whom? And w-why are you s-still up?" antok na antok niyang sabi.

"Let's just go, Dad." I said and pulled him outside and walk.

Parehas kaming naka-pajama at kakatawang walang nagtanong sa lobby ng ospital kung bakit gano'n ang suot namin. Nakikipag-usap si Dad sa isang doctor doon ng madaanan ako ng isang nurse.

Buong taka ko siyang pinagmasdan at pumunta siya sa isang restricted area. For some reason, sinundan ko siya pero sa labas lang. Tama lang ang taas ko para makita sa salamin ang ginagawa niya sa loob na 'yon.

I saw a peaceful girl sleeping, may nakalagay na oxygen sa kaniyang bibig at mabibigat ang pag-hinga. Tila naman nakaramdam ako ng awa sa kaniya. Tiningnan ko ang taas ng salaming tinitingnan ko at lalo akong natigilan ng makitang ICU ang nakalagay doon.

She looked pale but beautiful. I sighed and decided to stay there for awhile. Naramdaman ko na lang na may tumabi sa akin kaya nilingon ko ito. Isang matandang lalaki ang nakatingin din sa babae, malamlam ang mga mata nito at malaki ang eyebags sa kaniyang mukha. May kasama rin siyang babae na may hawak na parang paper bag.

"Thank you, hijo." sinserong sabi niya ngunit sa babae pa rin nakatingin.

"Ako po?" tanong ko sabay turo sa sarili. "Bakit po?"

"Without you, my daughter will suffer more." sabi niya at ngumiti ng tipid.

"Is that the boy that will donate some blood for my twin, Daddy?" the girl beside him asked and he nodded. "Here. That's me and my twin. Take care of that, that's the last picture of us when she was still okay." she said and harshly handed me the paper bag.

I took it from her and just casually smiled. She rolled her eyes even though it's puffy. She had an attitude, tss.

I was about to open the paper bag when a nurse pulled me somewhere. My Dad was sitting comfortably in the room while timidly smiling at me. If I know, antok pa rin siya dahil ginising ko siya para rito. The doctors checked my blood pressure and all of that until the blood extraction needle showed.