Prosecute The Dominance

20

Chapter 20

Wala akong masabi sa kapatid ni Osiah. Parehas sila ng ugali at pati kilos. Kung magsalita ay halos tipid lang. Wala namang emergency na nangyari kaya ng pumatak ang alas-dose ay pina-early lunch ko sila. Pinalitan naman sila ng mga naka-lunch ng mga nurse.

Dumaan ako sa operating room upang tingnan kung nando'n pa si Diego and luckily nandoon pa. Inaya ko siyang maglunch at agad siyang pumayag. Lumakad kami papunta sa karinderyang kinainan namin no'ng college at nag-order. Hindi pa rin sila umaalis dito at lalong nag-expand ang kanilang karinderya. Parang naging malaking karinderya ito dahil may second floor na.

Inilapag ni Diego ang mga putahe at kanin naming dalawa. Naging paborito ko dito ang giniling at pakbet. May binigay rin silang libreng sabaw dahil suki na rin kami dito ng matagal. Nagsimula na rin kaming kumain ni Diego.

"Pinapatanong pala ni Dra. Rencio kung aattend ka sa seminar sa Manila." banggit ni Diego at tinaasan ko siya ng kilay. "Ang sabi daw ay beneficial iyon dahil sa gabi ng seminar ay may auction para sa isang charity for the deaf." dagdag niya.

"Kailan ba 'yon?" pagtatanong ko rito. "Tamang tama dahil kailangan kong i-check ang condo unit ko sa Manila." 

"Bukas na. P'wede ka rin daw sumama ng isang kapwa doctor." sagot niya.

"E'di ikaw na isasama ko." sabi ko at ngumisi.

Hindi naman siya nakapalag dahil ani niya ay kailangan niyang mag-relax muna. Hindi ko na inusisia pa kung bakit siya nasa bar kagabi dahil baka may kaugnayan iyon kay Shane na nakita ko din doon. Ang alam ko ay minana niya na ang kumpanya ng ama niya kaya hindi na siya flight attendant ng airline nina Dane.

Bumalik na rin kami sa ospital at hindi gaya kanina, sa operating room na ako. Hindi lang natuloy ang paglilibot nila sa OR dahil kinailangan ng emergency operation ang pasyente kong si Leonor. She'd again had a seizure in her brain.

Good thing I was wearing scrubs. Kaagad akong nag-suot ng mask, gloves, at iba pang kailangan. The students were watching me operate Leonor together with her parents. Mabuting sa isang parte lang nagkaroon ng seizure kaya mabilis lang natanggal iyon kumpara sa nagawang operasyon ko noon.

After the operation, Leonor was admitted to her private room. Tinanggal ko rin ang face mask at dinisposed kaagad iyon. The students was in awe when I went back to them. Nagstay sila doon for about 2 hours at tutok na tutok sila sa ginawa ko. In exchange, I let them go around the OR.

"Please check your phone, Doc Claire. My brother is annoying, he kept texting me about you." nakasimangot na sabi sa akin ni Eliah ng lumapit siya sa akin.

"I'm still in my duty. I need to keep an eye of all of you. Tell your brother that his texting can wait." I told him.

He just nodded and went back to his friend. Napailing na lang ako. Normal naman sa akin na hindi umuwi araw-araw sa bahay dahil sa trabahong meron ako. And who cares if I don't go home? Iyong babaeng sumagot ba? Tss.

Hours passed by and I already informed Dra. Rencio that I will be going with Diego tomorrow for the seminar. She just listed down our names in there online and said her goodbye and take cares for the both of us. I'm very sure that this seminar will take hours.

Sa opisina muna ako pumunta bago ako pumasok sa aming quarters sa ospital. I'm not planning to go home yet. Gusto ko munang magkaroon ng space. Mabuti na lang na may mga damit pa ako sa opisina na p'wede kong gamitin para bukas. I putted them in my duffel bag and also bring my credits and other essentials.

I turned on my phone and to my surprised, Osiah texted me like forever and called me a hundred times. I sighed and read his last messege.