Prosecute The Dominance

3

Chapter 3

"What the hell are you talking about, Osiah?" naiiritang tanong ko sa kanya.

"Too nosy, Basti." sabi niya naman sa akin at umiwas ng tingin.

Kanina pa kaming nasa malayo sa kanilang pamilya. Hindi ko alam na gano'n makatingin ang kanilang ama kaya na-conscious ako. Para siyang si Osiah makatingin, e. Ngunit aaminin kong nanibago ako.

Pagkatapos kasing sabihin ni Osiah na liligawan niya ako ay nagtatalon sa tuwa ang kapatid niyang si Seah. Hindi ko alam na gano'n sila magrereact. Nang makita ko naman ang ina ni Osiah ay aaminin kong nagandahan ako sa kanya dahil napaka-elegante niyang tao.

"Who's Basti?" tanong ko pa sa kanya.

"You know what, shut up." sagot niya sa akin at sinubuan ako ng maraming marshmallow na may chocolate.

Hindi naman ako makapalag dahil isinubo niya ay higit lima sa aking bibig. Ang mga mata ng tao ay nasa amin kaya naiilang ako. I'm not really into socially involve, sina Dad lang at Blaire lamang ang gano'n. Between the rest of my family, I'm the most prim and proper.

Hindi ako socialite at hindi rin ako palakaibigan na tao. I knew my bounderies as a person. Hindi ko rin ipinapaalam sa tao ang katayuan ko sa buhay. Alam rin naman sa buong Asturias ang katayuan sa buhay ng isang Manalo.

When I was still a kid, I'm often bullied in school. Ang sabi ay gumaya raw ako sa aking kakambal. Kahit anong pilit ko man ay hindi ako magiging kagaya ni Blaire. Magkaiba kami, oo kambal kami, pero magkaiba ang pagkakatao naming dalawa.

Minsan I overthink too much to the point that I will realize, na sana ako na lang si Blaire. She have her own freedom, her own world to fit in. While I'm here, stucked of being a nobody.

I envy her too much.

Sa nangyayari ngayon, hindi ako makatanggi o makaangal dahil alam kong wala akong boses para gawin 'yon. Sino ba naman ang isang Claire Sebastiana Manalo sa mata ng tao? Isa lang naman siyang anak ng nagiisang Marco Manalo na business tycoon sa buong Asya.

Kahit hindi sabihin sa akin ni Dad, I knew his favorite daughter and unfortunately that's not me. It's my twin sister. I didn't know but it doesn't stop me from being me. Upset, siguro. Hindi naman ako umaasa na maging paborito ni Dad dahil alam kong una palang, si Blaire na talaga.

"Are you okay, Miss?" unfamiliar man asked me.

Tiningnan ko naman ito at hindi ko maipagkakailang gwapo ito. Hindi ko namalayan na iniwan na pala ako ni Osiah dito sa stand ng mga desserts. Mokong na 'yon, iniwan na pala ako dito.

"Uh, yeah. Excuse me." I excused myself but he caught my arm.

"Your name?" he asked once more.

"Sebastiana Manalo." pagbibigay ko sa kanya ng aking ikalawang pangalan.

I don't usually give my name to random people. I find it alarming. Ayoko ng may nakakilala sa akin. Hindi ko gusto ang atensyon ng tao sa akin. Naiilang ako at nahihiya. Hindi lang talaga ako ganoong klaseng tao na gusto makipagsalamuha sa iba.

"Gabriel Monzon." paglalahad niya ng kamay.

Tinanggap ko naman ito at ngumiti. I don't want to be arrogant and rude at minsan lang naman na may maging friendly sa akin. He looks kind and soft but a little ravishing in his sleeves.

Hindi ko maipagkakaila na masaya siyang kasama. Siya ang naglibot sa akin sa buong mansyon. Ani niya ay siya ang naging Engineer sa pagpapatayo nito kaya alam niya ang bawat sulok. Ngunit hindi natin minsan maiiwasan ang maligaw sa sobrang laki nito.