Πορφυρά Νήματα

Κεφάλαιο 43°

"Μα δε ζήτησε πολλά... Να βγει στο φως όλη η αλήθεια ζήτησε... Ακόμα κι αν αυτή, ήταν πικρή σαν το κατακάθι του καφέ..."

Είκοσι δυο χρόνια πριν

Μια μικρή ροζ κουβέρτα ένα γράμμα και ένα φιλί, ήταν όλα όσα είχε εκείνο το μικρό μωρό. Το κρύο ήταν αρκετά τσουχτερό μα εκείνη ήξερε πολύ καλά σε ποια πόρτα το άφησε... Έριξε ένα βλέμμα μέσα από το τζάμι... Τραπέζι στρωμένο με φαγητό , τζάκι αναμμένο, αίγλη , θαλπωρή... Καμιά σχέση με τη δική της άθλια ζωή... Μια ζωή που αν και δεν επέλεξε , επέλεξαν άλλοι για εκείνη. Ο γιος της έφυγε... Την παράτησε ένα χρόνο πριν. Άφησε ένα γράμμα λέγοντας πως έπρεπε να γίνει δυνατός και πως θα φρόντιζε τόσο εκείνη όσο και τις αδερφές του αλλά πέρα από αυτό δεν υπήρχε κάποιο μέσο επικοινωνίας μαζί του. Έστελνε τα χρήματα ανώνυμα και δυστυχώς δεν ήταν τόσα όσα έπρεπε για να καλύψουν τη νοσηλεία της...

Μια εβδομάδα αφότου ο γιος της έφυγε , η Σαρλίζ έπεσε θύμα βιασμού. Δούλευε σαν καθαρίστρια σε ένα μικρό καφέ και είχε νυχτερινή βάρδια . Ποτέ κανένας δεν έπιασε τον ύποπτο ενώ η ίδια , κατρακύλησε ψυχολογικά. Ποτέ δεν είχε καταλάβει γιατί ο Κρίστιαν τους άρπαξε και εξαφανίστηκαν κατά αυτό το τρόπο. Ούτε κατάλαβε γιατί οι Μπρουκς τους μισούσαν τόσο πολύ. Νύχτες ολόκληρες πριν ο γιος της φύγει τον άκουγε να κλαίει μέσα στον ύπνο του. Να φωνάζει.. να βρίζει... Ήξερε τη πηγή του κακού μα δεν ήξερε το λόγο...
Ενα μήνα μετά το βιασμό της λιποθύμησε στη μέση του δρόμου. Οι περαστικοί κάλεσαν το ασθενοφόρο και εκείνη οδηγήθηκε στα επείγοντα. Μαζί με την ανακοίνωση της εγκυμοσύνης της από το νοσοκομείο  , έμαθε πως έπασχε και από καρκίνο... Δέχθηκε ένα σφοδρό χτύπημα... Τόσο σαν μάνα αλλά και σαν γυναίκα. Η ζωή της ολόκληρη είχε καταστραφεί...

Οι γιατροί της έδωσαν δύο επιλογές.

Ή θα ξεκινούσε άμεσα θεραπεία αλλά θα έθετε σε κίνδυνο το παιδί της. Ή θα έδινε γέννα μα θα πέθαινε αργότερα...

Εκείνη; Εκείνη δεν είχε τίποτα πλέον πίσω.. οι δύο κόρες της δεν ήταν μικρές μα και πάλι δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει. Ήξερε πως ο Κρίστιαν θα έστελνε χρήματα μα δεν έβγαιναν...

"Ελπίζω να είσαι ευτυχισμένο εδώ μικρό μου... Συγνώμη..." Ψιθύρισε στο μωρό και αφήνοντας το σημείωμα στο καλάθι , χτύπησε το κουδούνι και έτρεξε μακριά... Η απόφαση είχε παρθεί.. τα δύο μεγαλύτερα κορίτσια θα πήγαιναν σε ορφανοτροφείο, ο σπόρος του βιασμού της θα αφηνόταν στη τύχη του, και εκείνη θα πέθαινε...