Πορφυρά Νήματα

Κεφάλαιο 15°

"Λοιπόν, κατάλαβες έτσι;" ρώτησε για δέκατη φορά και η Λόρεν ξεφυσησε

"Ναι , μένω μέσα μέχρι να γυρίσεις , δεν ανοίγω τη πόρτα σε κανένα και αν συμβεί κάτι θα σε πάρω τηλέφωνο. Αφού σου εξήγησα πως δεν είμαι καμία κοιμισμένη. Ηρέμησε και θα ειμαι καλά" της εξήγησε ανεβάζοντας τα πόδια της πάνω στο τραπεζάκι του καναπέ. Άνοιξε τη τηλεόραση και άρπαξε τα σνακ από το τραπέζι. Η Νάταλι ήθελε να πάει στο Σέρτζιο και να ξεκαθαρίσει τη θέση της μα από την άλλη, όσο κι αν πίστευε πως η Λόρεν ήταν αντράκι, έτρεμε στην ιδέα να την αφήσει ολομόναχη. Ίσως από ένστικτο, ίσως από φόβο για τα καινούρια δεδομένα...Δεν καταλάβαινε το λόγο.

"Εντάξει. Θέλεις να σου φέρω τιπορα μόλις γυρίσω;" Η Νάταλι έβαλε το παλτό της και η Λόρεν τη κοίταξε σκεπτική

"Θα έλεγα να βγω εγώ στο περίπτερο για τσιγάρα αλλά δε νομίζω να με αφήσεις σωστά; Αν και δεν έχεις λόγο να φοβάσαι επειδή είναι η πρώτη μέρα σε καταλαβαίνω. Μπορείς να μου φέρεις σε παρακαλω;"

"Ευχαριστώ που καταλαβαίνεις. Μπορώ.    Ότι χρειαστείς πάρε με καλά;"

"Ναι μωρέ Νάταλι. Ηρέμησε σε παρακαλω. Μεγάλο κορίτσι είμαι.."

Η Νάταλι έριξε μια τελευταία ματιά στο καθρέφτη, πήρε τα κλειδιά , κλείδωσε και έφυγε. Αν και είχαν συμφωνήσει τη πλήρη ελευθερία της , ένιωσε καλύτερα ξέροντας πως θα έμενε μέσα στο σπίτι. Ύστερα από τόσες μέρες, η οδήγηση για το κλαμπ της φαινόταν περίεργη. Της είχε λείψει εν μέρη μα από την άλλη δεν είχε και τις καλύτερες αναμνήσεις. Σε κάθε περίπτωση όμως ήταν η ζωή της τα τελευταία χρόνια. Πάρκαρε το αυτοκίνητο στη μπροστινή πλευρά και κατέβηκε. Ο μπράβος στη πόρτα τη χαιρέτησε εγκάρδια και εκείνη του εξήγησε πως δε πήγε για δουλειά μα για να δει το Σέρτζιο. Αν και ήξερε το δρόμο, μόλις την είδε ο Γκρέγκορ , ένας από τους προσωπικούς της μπράβους σαν χορεύτρια, τη συνόδεψε στο γραφείο του. Το άγχος της ήταν μεγάλο αφού δεν είχε κατασταλάξει ακόμα στη πρόταση που της έγινε. Η Νάταλι πήρε μια βαθιά αναπνοή, χτύπησε τη πόρτα και μπήκε.

"Βρε βρε βρε..." Ήταν οι πρώτες του κουβέντες κι εκείνη τον αγριοκοιταξε

"Άσε τα βρε βρε σε μένα! Πώς τόλμησες να μη με ενημερώσεις για τον Ναβάρο;;; Το έχεις χάσει εντελώς;" του είπε  επιθετικά βρίσκοντας το θάρρος της.

"Και τι ήθελες να έκανα; Να πάω κόντρα στο αφεντικό; Προσπάθησα να σου αφήσω σημάδια!" Δικαιολογήθηκε ο Σέρτζιο και πήγε κοντά της