Πορφυρά Νήματα

Νήματα κλωστές και κέντημα...

Όλοι ξεκινάνε με τη φράση : Κάποιοι λένε πως....
Λάθος... Σήμερα θα ξεκινήσουμε με τη φράση : Κάποιοι δεν λένε ...
Δεν λένε πολλά...
Δεν λένε ευχαριστώ...
Δεν λένε παρακαλώ ...
Δεν λενε συγγνώμη....
Δεν λένε μου λείπεις...
Δεν λένε φταίω...
Δεν λένε προσπαθώ...
Δεν λένε μετανιώνω...
Δεν λένε φοβάμαι...
Δεν λένε πονάω...
Δεν λένε Σαγαπαω...

Εύκολα δεν λες...και όσα λες, εύκολα δεν κάνεις πράξη. Και όσα φοβάσαι να πεις, εύκολα γίνονται εφιάλτες και ενοχές...

Γιατί λοιπόν να σιωπά κανείς όταν μπορεί να ουρλιάξει όσα αισθάνεται χωρίς φόβο ; Κανείς δεν έχασε από την ειλικρίνεια... Αντίθετα , πολλοί έχασαν από το ψέμα...

Κάθε άνθρωπος και μια κλωστή...
Κάθε κλωστή καλά ραμμένη...μπερδεμένη... Ενωμένη με τος κλωστές άλλων ανθρώπων.
Κάθε ψέμα είναι και σαν ψαλίδι... Ξεκινάει αργά να ψαλιδιζει τη κλωστή που τους ενώνει ώσπου εκείνη μην αντέχοντας άλλο κόβεται στα δύο...
Και οι άνθρωποι χάνονται ...
Απομακρύνονται...
Ξεχνάνε...

Δύο χρόνια αργότερα...
Μινεσότα...

"Με συγχωρείτε δεσποινίς απλώς ήθελα να σιγουρευτώ πως είστε καλά... Δεν ήθελα να σας..."

"Δεν πειράζει. Μια συνήθεια είναι..." Η Νάταλι έκοψε τη φόρα του μεσίτη και ανέβασε ξανά το λευκό ύφασμα που κάλυπτε το μισό της πρόσωπο . Ένα πρόσωπο αλλοιωμένο... Σαν ένας χάρτης που έδειχνε όσα πέρασε σε κάθε του σημείο...

"Λοιπόν σας αρέσει ; Ζητήσατε ένα σπίτι δίπλα στη λίμνη και κοντά στο δάσος ταυτόχρονα. είναι ξύλινο. Όχι τόσο παλιό και ο προηγούμενος ιδιοκτήτης το είχε ανακαινίσει λίγο πριν φύγει για το εξωτερικό. Θεωρώ πως είναι μεγαλη ευκαιρία. Το δίνει όσο όσο καθώς δε θα ξαναγυρίσει εδώ. Εξού και η χαμηλή τιμή του...Εδώ στα δεξιά μπορείτε να δειτε το..."

Ο μεσίτης μιλούσε ακατάπαυστα μα το βλέμμα της είχε ήδη αρχίσει να ταξιδεύει προς τα καταπράσινη νερά της λίμνης. Φάνταζε τόσο γαλήνια... Είχε αρκετό καιρό να βγει στη φύση και ακόμα πιο πολύ να βγει γενικά έξω στη κοινωνία.. είχαν περάσει κοντά στα δύο χρόνια που πάλευε με τους γιατρούς να επαναφέρει το πρόσωπο της. Από τα μάγουλα έως τον λαιμό της δεξιάς πλευράς της, το δέρμα είχε γεμίσει ζαρες και ήταν παραμορφωμένο. Ένα σημάδι μικρό είχε μείνει ακόμα στα χείλη της ενώ η αριστερή πλευρά είχε παραμείνει άθικτη. Για καλή της τύχη τα μαλλιά της είχαν φυτρώσει καθώς δεν είχαν καεί οι πόροι στις ρίζες ενώ τόσο το δεξί της χέρι όσο και το πόδι ήταν στην ίδια κατάσταση με το μισό της πρόσωπο. Ολόκληρη η δεξιά της πλευρά , είχε καταστραφεί ...