Πορφυρά Νήματα

Κεφάλαιο 1°

Μερικά ήταν κόκκινα, άλλα ροζ και άλλα φώτιζαν σε απαλές αποχρώσεις του γαλάζιου. Φώτα πολύχρωμα, ειδικά σχεδιασμένα για το χώρο, έριχναν το βάρος τους στη μέση του κλαμπ παρακινώντας τους θαμώνες να κοιτάζουν συνεχώς.

Το τέμπο της μουσικής ήταν συγκεκριμένο, προσφέροντας τους την ηρεμία που αναζητούσαν ενώ παράλληλα, τα ημίγυμνα κορμιά των γυναικών, καυτηρίαζαν με τα λικνίσματα τα μυαλά τους , χαρίζοντας τους ανάμεικτα συναισθήματα πόθου.

Έδεσε προσεκτικά τις δαντελένιες της ζαρτιέρες, κούμπωσε τον κατακόκκινο κορσέ της και κατεβάζοντας το καστανό χείμαρρο των πλούσιων μαλλιών της, κοιτάχθηκε στο καθρέφτη. Ήταν σχεδόν έτοιμη εκτός από το κραγιόν, πάντα επέλεγε να το φοράει τελευταίο. Έστρεψε το βλέμμα στη βάση που υπήρχε στο τοίχο και επέλεξε ένα πιο σκούρο από τα συνηθισμένα.

«Νάταλι βγαίνεις σε πέντε λεπτά!» Μια δεύτερη γυναικεία παρουσία εισήλθε στο καμαρίνι ελαφρώς βουρκωμένη και σμίγοντας τα φρύδια, παράτησε το χαλασμένο μακιγιάζ της και τη κοίταξε.

«Πάλι προσπάθησαν να σε αγγίξουν;» αποκρίθηκε απογοητευμένη προς τη κατά έξι ολόκληρα χρόνια μικρότερη συνάδελφο της.

«Ίσως τελικά να μη καταφέρω να βγάλω το μήνα. Ο Σέρτζιο, είχε δίκιο. Δεν κάνω γι αυτή τη δουλειά» απάντησε λυπημένη. Ο Σέρτζιο • ο υπεύθυνος του κλαμπ και κριτής των κοριτσιών, όταν την επέλεξε ήταν τα πρώτα του λόγια μα η νεαρή Χέδερ είχε ανάγκη τα λεφτά και πίστη στον εαυτό της. Η Νάταλι χαμήλωσε και στάθηκε μπροστά της.

«Καμία από εμάς δε το κάνει με χαρά Χέδερ. Όλες έχουμε και μια ιστορία από πίσω. Είσαι τυχερή...Εμείς, σαν πιο παλιές τους αφήνουμε και μας πιάνουν και έτσι είθισται. Θα σου πρότεινα να σκεφτείς πολύ καλά τι ακριβώς θέλεις να κάνεις στη ζωή σου μα και τους λόγους που επέλεξες να εργαστείς εδώ» δεν ήταν η πρώτη φορά που η Νάταλι προσπαθούσε να την κάνει να αλλάξει γνώμη. Ζώντας για πάνω από δέκα χρόνια στους δρόμους, ήξερε καλά τη σαπίλα της κοινωνίας ενώ τα τελευταία πέντε, τη γνώρισε και από άλλο μάτι κατά την εργασία της στο Γκολντεν Σκάι. Η νεαρή κοπέλα κατέβασε ντροπιασμένη το κεφάλι και η Νάταλι μη θέλοντας να τη φέρει κι άλλο σε δύσκολη θέση , απομακρύνθηκε και ξεκίνησε να βάφεται. Επέλεξε να το σκάσει από το σπίτι για να βγάλει δικά της χρήματα μα εκείνη δε το θεωρούσε σωστό. Η Χέδερ σε αντίθεση με την ίδια είχε επιλογή.

Αν κάποιος είχε σκληρή ζωή ήταν σίγουρα εκείνη, κι αν κάποιος καταλάβαινε τη θέση της νεαρής Χέδερ ήταν και πάλι εκείνη. Γόνος μιας από τις πιο πλούσιες οικογένειες του Κάνσας, πέρασε από ακραία στάδια ώσπου βρέθηκε στο δρόμο. Αν συνεχίσεις να βλέπεις τον Ραμιρεζ θα σε αποκληρώσω Θυμήθηκε τα λόγια του πατέρα της καθώς μπογιάτιζε το πρόσωπο της και ευθύς αμέσως τα χαρακτηριστικά της σκλήρυναν στις αναμνήσεις. Μια εβδομάδα μετά την ανακοίνωση του , έκανε πράξη την απειλή και την αποκλήρωσε. Την πέταξε έξω από τη πολυτελή έπαυλη χωρίς κανένας να του φέρει αντίρρηση. Ποιος θα έβαζε έναν άνθρωπο πάνω από την αμύθητη περιουσία του; Κάνεις; Ίσως όχι ένας απλός άνθρωπος ... Τόσο η μητέρα όσο και η αδερφή της δεν στάθηκαν στο ύψος τους και αυτό στα μάτια της Νάταλι, ήταν συγκλονιστικό εκείνη την εποχή. Κατάλαβε εν μια νυκτί πως τελικά, οι άνθρωποι όντως διαλέγουν το χρήμα προδίδοντας ακόμα και το ίδιο τους το αίμα γι αυτό. Ο Αλεχάντρο Μπρουκς, μισό Αργεντινός και μισός Αμερικάνος, είχε χτίσει έναν κολοσσό επιχειρήσεων με έδρα το Κάνσας αποκτώντας τον έλεγχο από κάθε μικρομεσαία επιχείρηση στις πωλήσεις αυτοκίνητων. Κάθε του βήμα ήταν αρκετά προσεκτικό ενώ δεν ήταν από τους ανθρώπους που έκρυβαν τα λεφτά και τη δυναμική τους. Εξου και η αντίδραση του όταν ένας από τους σωματοφύλακες της κόρης του, του ανακοίνωσε πως βλέπει το γιο μιας οικογένειας που δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Ο Κρίστιαν ήταν από εκείνα τα ήρεμα , πλην ατίθασα παιδιά που δε δίσταζαν να κλέψουν για να προσφέρουν τα προς το ζην στις φτωχές οικογένειες τους.