Πορφυρά Νήματα

Κεφάλαιο 41°

Κεντρικά αστυνομίας

"Τι έγινε μολις; Είναι ζωντανή;" Αναφώνησε ο Λοριάν βλέποντας τη γραμμή της καρδιάς της στον υπολογιστή σταματημένη. "Ανάθεμα !!! Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως θα έκανε κάτι τέτοιο. Εκτός κι αν κάτι έπαθε το διαβολεμενο το μηχάνημα !!! Κάντε κάτι!!! Μη με κοιτάτε όλοι!" Φώναξε σαν τρελός αλλά ότι κι αν είπε, πέρασε στον αέρα αφου οι άντρες είχαν ήδη πέσει με τα μούτρα πάνω στα μηχανήματα για να βρουν τι έγινε. Για να σταμάτησε ο σφυγμος της έπειτα από το πυροβολισμό, σήμαινε πως είτε τη σκότωσε εν ψυχρώ, είτε προέκυψε κάποιο ξαφνικό βραχυκύκλωμα στους υπολογιστές. Μερικοί έλεγχαν τα καλώδια , άλλοι κοιτούσαν τις οθόνες ενώ άλλοι, παρέμεναν παγωμένοι στο θέαμα.

Ο Λοριάν χωρίς να χάσει άλλο χρόνο , έδωσε εντολή να τον κρατούν ενήμερο και έφυγε. Προορισμός, το γραφείο του αρχηγού έτσι ώστε να πάρει την απαιτούμενη άδεια και να αναχωρήσει για το κλαμπ άμεσα χωρίς να περιμένει. Στη περίπτωση που έκανε λάθος και  οδήγησε την Νάταλι στο θάνατο της, οι συνέπειες θα ήταν τεράστιες τόσο για εκείνον όσο και για τον πατέρα του και το ήξερε. Ποιος όμως θα φανταζόταν πως ο Ναβάρο, είχε εν τέλει τα κοτσια να τη σκοτώσει τόσο γρήγορα ; Κάνεις... Να που όμως, όταν υποτιμάς τον αντίπαλο, εκείνος καταφέρνει να στη φέρει . Ο Λοριάν ήξερε πως ακόμα κι αν έφευγε σαν αστραπή, μέχρι να φτάσει στο κλαμπ , ίσως και να μην έβρισκε τίποτα παρά μόνο το πτώμα της. Ο Σεθ ήταν αρκετά έξυπνος για να "καθάρισει" τη σκηνή και να εξαφανιστεί. Πάραυτα , δεν μπορούσε να κάτσει άπραγος και να περιμένει ξέροντας πως η Νάταλι αγνοείται ή είναι νεκρή...

Μεξικό

Σκαμπανεβάσματα...
Μούδιασμα...
Μικροί διάσπαρτοι πόνοι σαν αστραπές έσκιζαν το κορμί της ενώ παράλληλα ενα βουητό από φωνές έφτανε στα αυτιά της χωρίς να καταλαβαίνει.

"Θα μπορούσε να πεθάνει ! Έχεις τρελαθεί;"

"Πάψε!"

"Όχι! Αντιλαμβάνεσαι το κίνδυνο ;  Πως μπόρεσες να ρισκάρεις ανάθεμα σε!"

"Σου είπα πάψε!!!"

Τα φρένα από το αμάξι άρχισαν να τσιριζουν στην άσφαλτο και το όχημα ακινητοποιήθηκε.

"Βγες έξω. ! Τώρα! Από δω και μπρος αυτός ο δρόμος είναι για δύο!"

Με χέρια σταθερά , βλέμμα κόκκινο σαν το διάολο και μάτια πλημμυρισμένα από μίσος, έβγαλε το όπλο και όπλισε...

Η πόρτα του αυτοκινήτου, άνοιξε και έκλεισε...

Η Νάταλι έβγαλε ένα βαθύ αναστεναγμό . Αντιλήφθηκε πως βρισκόταν στο πίσω μέρος του οχήματος χωρίς να έχει ιδέα για το συμβαίνει. Ξάφνου ένα καθαριο λευκό φως αστραψε στο πρόσωπο της και τα μάτια της έκλεισαν ασυναίσθητα . Δεν μπορούσε να δει  μα ήταν σίγουρη πως κάποιος τη στόχευε  με ένα φακό.