Πορφυρά Νήματα

Κεφάλαιο 12°

Το πρώτο πράγμα που αντίκρισε ήταν ένα ζευγάρι γαλαζοπράσινα μάτια θαμμένα μέσα σε ένα άχρωμο από εκφράσεις πρόσωπο.
«Λόρεν;» Η κοινωνική λειτουργός πέρασε μπροστά «Θυμάσαι που σου είπα για μια θεία σου που ζούσε μακριά;» συνέχισε πολύ ήρεμα και τότε τα μάτια της μικρής έπεσαν σαν στόχοι πάνω στη Νάταλι. Τη κοιτούσε ανέκφραστα ενώ έδειχνε να μη δίνει σημασία στη γυναίκα μπροστά της που της εξηγούσε τη κατάσταση εκ νέου.
«Ίσως θα ήταν καλύτερα αν μέναμε λιγάκι μόνες μας…» επενέβη η Νάταλι βλέποντας πως τζάμπα μιλούσε η κοινωνική λειτουργός.
«Έχετε δίκιο» της απάντησε πλησιάζοντας τη. «Αν με χρειαστείτε πατήστε αυτό το κουμπί» της υπέδειξε ένα κόκκινο διακόπτη στο τοίχο και φανερά απογοητευμένη από τη στάση της Λόρεν βγήκε από το δωμάτιο αφήνοντας τες μόνες.
Η αμηχανία και η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα μετατράπηκαν σε άγχος και η Νάταλι ξερόβηξε.
«Ξέρω πως ίσως όλα αυτά σου φαίνονται…» ξεκίνησε να λέει μα ως δια μαγείας η Λόρεν εκτοξεύθηκε από το κρεβάτι της και όρμησε στην αγκαλιά της.
«Έκαναν όλοι εμετό!! Ούρλιαζαν! Ήταν πεσμένοι κάτω και έτρεμαν!» αποκρίθηκε βάζοντας τα κλάματα και η Νάταλι μη ξέροντας πως να αντιδράσει άπλωσε διστακτικά τα χέρια  και της χάιδεψε τα μαλλιά
«Σσς… Δε ξέρω πόσο πονάς μα δε σκοπεύω να σε αφήσω» της ψιθύρισε
«Που ήσουν; Γιατί δεν ήσουν πλάι της; Γιατί δεν ήξερα για σένα;» Η Λόρεν συνέχισε τις απανωτές ερωτήσεις μα τι θα μπορούσε να εξηγήσει σε μια κοπέλα για το σκοτεινό παρελθόν της ζωής της; Τίποτα… απολύτως τίποτα… Δεν ήταν ούτε η ώρα ούτε το μέρος για να ξεκινήσει να αναλύει τους λόγους της απουσίας της.
«Δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή μα σου υπόσχομαι στο μέλλον να μάθεις τα πάντα. Σε παρακαλώ μην κλαις άλλο» αρκέστηκε να πει
«Η μαμά…Η μαμά μου χάθηκε» το γεγονός πως η Κάσιντι δεν ήταν η βιολογική της  μητέρα μα η Λόρεν την αποκαλούσε έτσι , τους έφερε περισσότερη θλίψη. Πλέον το να αποκτήσει τη κηδεμονία της δεν ήταν μια απλή πράξη προς το πρόσωπό ενός παιδιού αλλά στόχος.
«Πονάς. Αυτό το βλέπω καθαρά. Δε σου εγγυώμαι πως θα περάσει σύντομα μα σου υπόσχομαι πως θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να σε πάρω από δω μέσα το συντομότερο δυνατό»
«Δε θέλω να κάτσω εδώ μέσα ούτε λεπτό παραπάνω!» παραπονέθηκε κλαψουρίζοντας
Η Νάταλι χάθηκε… Βρέθηκε στα ξαφνικά με μια κοπέλα στην εφηβεία και όσες σκέψεις έκανε πριν τη γνωρίσει έπεσαν στο κενό. Τίποτα δεν εξελίχθηκε όπως φαντάστηκε και τίποτα δεν ήταν ίδιο. Εισέπραξε μια τρυφερότητα που δεν περίμενε από τη πλευρά της ενώ και η ίδια ένιωσε αμέσως την ανάγκη να κλείσει αυτό το πονεμένο πλάσμα στις φτερούγες της. Σκέψεις με εκείνη και τη Κάσιντι ξεπροβάλλαν στο μυαλό της. Όπως και νωρίτερα έτσι και τώρα έψαχνε να βρει στιγμές ανάμεσα τους για να θρηνήσει και η ίδια μα δε τα κατάφερε. Η Κάσιντι ήταν σκληρός άνθρωπος. Ίδια με το πατέρα τους και συμμεριζόταν τις απόψεις του στο έπακρο. Πώς λοιπόν αυτό το πλάσμα την αγάπησε τόσο; Μήπως και η ίδια η Λόρεν ήταν μεταμορφωμένη σε όλα εκείνα που μισούσε και δε το έβλεπε; Μήπως από την άλλη προσπάθησε να ακολουθήσει τα πιστεύω τους για να εισπράξει αγάπη;
«Το κινητό σου...» Η Λόρεν την έβγαλε από τις σκέψεις και η Νάταλι κοίταξε τη τσάντα της μπερδεμένη. Πόση ώρα ήταν στα χαμένα; αναρωτήθηκε ανοίγοντας τη και σαν είδε το νούμερο του δικηγόρου άστραψε ολόκληρη.
«Πρέπει να απαντήσω.. Μείνε εδώ και θα επιστρέψω» της είπε χαμογελαστή και βγήκε από το δωμάτιο.
«Ελπίζω να έχετε ευχάριστα νέα κύριε Σάραντον» είπε κοφτά απαντώντας στη κλήση του νεαρού δικηγόρου
«Για την ακρίβεια όντως σας έχω τα νέα που θέλετε δεσποινίς Μπρούκς...» τοποθετήθηκε αμέσως «Βρήκα ένα παραθυράκι όπως σας έλεγα με το οποίο μπορούμε να προσβάλλουμε τη διαθήκη από τη στιγμή που δεν υπάρχει κάποιο  πρόσωπο εν ζωή με πρώτο βαθμό συγγένειας. Το μόνο πρόβλημα είναι πως θα χρειαστούμε εγγραφή κατάθεση από τη νεαρή Λόρεν Φίσερ Μπρούκς που να λέει ότι παραιτείται από κάθε δικαίωμα ακόμα και κατά τη διάρκεια της ενηλικίωσης της. Με αυτό το τρόπο η διαθήκη ακυρώνεται αφού θέλοντας και μη θα είστε η μόνη που θα μπορεί να τη διαπραγματευτεί. Ο συμβολαιογράφος έχει δύο ονόματα στη λίστα μα αν εκείνη παραιτηθεί των δικαιωμάτων της τότε δε μπορεί να κάνει τίποτα. Προσκαλούμε το έγγραφο και έχετε πλήρη έλεγχο σε κάθε αρχείο και της οικογένειας σας. Από τραπεζικές συναλλαγές μέχρι τα ακίνητα και τις μετοχές» ένα αμυδρό,  γλυκόπικρο χαμογελάει έσκασε στα χείλη της και ένιωσε αμέσως πιο ήρεμη. «Βέβαια δε ξέρω κατά πόσο η νεαρή Λόρεν θα δεχθεί κάτι τέτοιο αφού τα ποσά τα οποία διαπραγματευόμαστε είναι τεράστια…» συνέχισε ήρεμος
«Δε νομίζω να δημιουργήσει θέμα ή μικρή Σάραντον. Βρίσκομαι ήδη στο ίδρυμα. Θα πάω αμέσως να της ανακοινώσω τα νέα και σίγουρα θα έχω θετική απάντηση»
«Πώς είστε τόσο σίγουρη δεσποινίς Μπρούκς;»
«Απλώς είμαι. Δε νομίζω να προτιμάει να μείνει στο ίδρυμα και έπειτα υπό την επίβλεψη κάποιου ξένου μέχρι τα εικοσιπέντε της Σάραντον. Εκτός αυτού μόλις πάρω στα χέρια μου όλα τα δικαιώματα εκείνη αυτόματα, είτε με χαρτιά είτε χωρίς, θα έχει κάθε δικαίωμα πάνω στα χρήματα. Δεν ήρθα εδώ για να φάω τα λεφτά της οικογένειας μου ούτε αποσκοπώ στη περιουσία. Την έχω χεσμ..»
«Δεσποινίς Μπρούκς!» την έκοψε απότομα ο δικηγόρος καταλαβαίνοντας τι πάει να πει «Κατάλαβα. Θα περιμένω λοιπόν νέα από εσάς. Έχω ετοιμάσει και τα χαρτιά της υιοθεσίας της παίρνοντας μόνος τη πρωτοβουλία αφού όταν σκάλισα την υπόθεση είδα πως είστε ελεύθερη να υιοθετήσετε τη μικρή»
«Καλά έκανες. Θα μιλήσω αμέσως με τη κοινωνική λειτουργό και θα είμαστε και μαζί σε επικοινωνία. Θέλω απόψε, πριν καν δύσει ο ήλιος να έχουμε τελειώσει με όλα. Ενημέρωσε εσύ ο ίδιος το συμβολαιογράφο και μόλις τα τακτοποιήσεις όλα πάρε με αμέσως»
«Εντάξει δεσποινίς Μπρούκς» της είπε μονάχα και εκείνη κλείνοντας το τηλέφωνο χοροπήδησε από τη  χαρά της.
«Είχαμε ευχάριστα νέα;» Η Νάταλι γύρισε και είδε τη κοινωνική λειτουργό πίσω της.
«Ετοιμάστε τα έγγραφα!» της είπε ενθουσιασμένη «Η Λόρεν φεύγει σήμερα κι όλας από δω!» της ανακοίνωσε  χωρίς  να μπει στη διαδικασία να της μιλήσει πρώτα για όσα είπε ο δικηγόρος…


Σας φιλώ...