Πορφυρά Νήματα

Κεφάλαιο 33°

Ένας χρόνος και 2 μήνες  αργότερα
Ακτή Μαλβαρόσα, Βαλένθια Ισπανίας .

Αίμα...Ακόμα και τώρα ύστερα από τόσους μήνες , κοιτάζω τα χέρια μου και βλέπω πάνω τους το αίμα της Λόρεν. Τι έφταιξε άραγε αυτή η ψυχή ; Γιατί έπρεπε να μολυνθεί με αυτό τρόπο; Ξέρω το γιατί...
Έχει πρόσωπο και όνομα.
Σεθ Ναβάρο.
Εκείνος φταίει για όλα. Εκείνος μας κατέστρεψε...Όλους...

Τα κύματα σκάνε στα πόδια μου και δροσίζουν τη κάψα της ψυχής μου. Είναι όμορφα εδώ και αυτή την εποχή , ολόκληρη η παραλία δεν έχει ψυχή. Εφτά χιλιόμετρα , ατελείωτης αμμουδιάς για μένα...

Πόσο θα ήθελα να βουτήξω στο νερό. Να μπω βαθιά και να μείνω εκεί μέσα μέχρι να εξαγνισω το κορμί μου από το άγγιγμα του. Πώς γίναμε έτσι θεέ μου ; Πώς...

Πιάνω στις χούφτες μου την άμμο και τη σφίγγω. Δεν ήθελα να επιστρέψω ακόμα σπίτι. Δεν ήθελα να με δούνε πάλι έτσι και να ξεκινήσουν τη γκρίνια. Εδώ ηρεμώ. Στρώνω στο πυρ την ατσάλινη ψυχή μου και φτιάχνω το πιο δυνατό σπαθί. Το τέλειο όπλο...Όταν θα τελειώσει , εγώ θα πάω να τον βρω. Και όταν τον βρω....Θα τον σκοτώσω μέ τα ίδια μου τα χέρια!!!

Ανάθεμα σε Ναβάρο !!! Εύχομαι να καείς στη κόλαση....

Γουαδαλαχάρα, Μεξικό.

"Πάλι πίνεις ;" Ο Σεθ απαξίωσε για το σχόλιο του Στέφεν και του υπέδειξε ένα χάρτη που είχε αφημένο πάνω στο ταλαιπωρημένο γραφείο του. Η βάση άλλαξε. Τα δεδομένα άλλαξαν κι αυτά και πλέον ο Σεθ, απέκτησε παντοδυναμία σε βόρειο και νότιο Αμερική . Ίσως χρειαζόταν τελικά να βιώσει μια διαφορετική απώλεια για να βρει τον παλιό καλό εαυτό του. Μια απώλεια που αν και όλοι ήξεραν, ο ίδιος έπνιξε στο ψύχος. Στην άρνηση. Στην απόρριψη που ένιωσε πριν ένα χρόνο μέσα σε μια μόλις στιγμή αλλά και το πόνο, του ψέματος.

"Εδώ..." Αποκρίθηκε σοβαρός εστιάζοντας το δάχτυλο του στο χάρτη και ο Στέφεν τράβηξε την καρέκλα και κάθισε απέναντι του.

"Εκεί τι; Αν θυμάμαι καλά , ψάξαμε πριν 3 μήνες Σεθ. Δεν εντοπίσαμε κανένα ίχνος. Τι διάολο θέλεις ακόμα και ψάχνεις ; Έκανε την επιλογή της και δε σου κρύβω πως δεν είχε άδικο. Αν ..."

Ο Σεθ κοπανησε τη παλάμη του στο γραφείο "Σταμάτα Στεφ ! Άλλαξα που να πάρει ! Δεν θα άφηνα κανέναν να την αγγίξει κι εκείνη τι έκανε ; Έφυγε !!! Έφυγε με τον μπάσταρδο ! Δεν μου έδωσε καν την ευκαιρία να..." Ξάφνου η φωνή του χαμήλωσε . Ένα μειδίαμα λύπης άλλαξε κάθε του χαρακτηριστικό και στριφογυρίζοντας το κάθισμα του, σταμάτησε με τη πλάτη προς το Στέφεν. "Έφυγε. Δεν πίστεψε. Δεν κατάλαβε...Δεν μου άφησε τα περιθώρια να μιλήσω.... Έφαγα 4 μήνες στη στενή για χάρη της. Κι αν δεν ήταν ο Φροστ θα πήγαινα μέσα 12 χρόνια για φόνο. Το διανοείται το μυαλό σου Στέφεν ; Με αυτή τη πράξη της βλέπεις πολύ καθαρά αδερφέ...Πως δεν ήμουν τίποτα. Πώς τζαμπα άλλαξα. Πώς τη πατησα από μια γυναίκα για δεύτερη φορά..."