Πορφυρά Νήματα

Κεφάλαιο 27°

Είχε πλέον ξημερώσει για τα καλά όταν έφυγε ο Στέφεν μα η Νάταλι ήταν προβληματισμένη . Από τη μια ήθελε να πάει δίπλα και να ξεκαθαρίσει τη κατάσταση μια και καλή από την άλλη, ένιωθε ένα περίεργο συναίσθημα στο στήθος. Της ήταν δύσκολο να αποδεχθεί πως πιάστηκε κορόιδο από ένα κορίτσι ενώ όσο κι αν οι άντρες επέμεναν για την ενοχή της μικρής εκείνη προσπαθούσε να δει τα πράγματα με άλλο μάτι.

"Θα κάθεσαι για πολύ ώρα σαν άγαλμα ;" Ρώτησε ο Σεθ επιστρέφοντας στο διαμέρισμα και κάθισε κοντά της. Τη τράβηξε πιο κοντά και την έβαλε να κάτσει στα πόδια του.

"Δεν είναι περίεργο αυτό; " Αποκρίθηκε που τη πήρε αγκαλιά .

"Θα συνηθίσεις. Γουστάρω...Αν γουστάρεις κι εσύ όλα είναι εύκολα. Λοιπόν ;" Ένα ακαταμάχητο χαμόγελο έσπασε ξανά τις άμυνες της. Ήταν πανέμορφος και μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα δεν της άφηνε περιθώρια αντίδρασης. Αντί να του απαντήσει , προτίμησε να του δείξει με πράξεις όσα ένιωθε και πλησιάζοντας απαλά τα χείλη του , τα φίλησε. Αυτό το φιλί ήταν αρκετό για να αναζωπυρώσει τη φλόγα και ανοίγοντας τα πόδια της κάθισε ολόκληρη πάνω του. Το φιλί τους έγινε πιο αισθησιακό και υγρό... Εγδυσαν ταχύτατα ο ένας τον άλλο και με εκείνη από πάνω, ο Σεθ παραδόθηκε... Η Νάταλι σηκώθηκε τόσο όσο ήθελε για να αγγίξει το μόριο του το κόλπο της και έπειτα ρουφωντας τα χείλη του , κατέβηκε προς τα κάτω αφήνοντας το μόριο του να βυθιστεί στο τέρμα.

"Δε θα μας βγει σε καλό..." Τον άκουσε να λέει ξεπνοα και αύξησε ρυθμο. Τα υγρά της άρχισαν να κατρακυλανε πάνω του ενώ σε κάθε του βογγητο, τα χέρια του χαιδευαν τα στήθη της και η γυναικεία της υπόσταση ερεθιζοταν στο μέγιστο βαθμό. "Σήκω..." Της ψιθύρισε αδύναμα μετά από λίγο μα σαν έκανε κίνηση να σηκωθεί , ο Σεθ τη γραπωσε από τη μέση και τη πίεσε πάνω του αφήνοντας τα υγρά του να τη κάψουν ...

Πέντε χρόνια πριν ...

"Δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου πιο όμορφο πρόσωπο..." Της είπε κι εκείνη κοκκίνισε ολόκληρη και του έδειξε με τρόπο τη βέρα στο δάχτυλο της.
"Απορώ πως μια γυναίκα σαν εσένα έμπλεξε με ένα τέτοιο μαλακα. Εσύ μωρό μου θέλεις ένα αρσενικό πλάι σου"

"Έπρεπε ...Κανόνες βλέπεις. Ο πατέρας μου ήθελε...Δεν τον ένοιαζε που είχε ήδη μια κόρη...Επέμενε να τον παντρευτώ"

"Γιατί το έκανες αυτό στον εαυτό σου Κάσιντι; " Αναρωτήθηκε χαϊδεύοντας με το ακροδαχτυλο του το μπούτι της κάτω από το τραπέζι. Η αίθουσα ήταν κατάμεστη από κόσμο μα ευτυχώς για εκείνη , ο πατέρας της ήταν μακριά και ο άντρας της μαζί του.